Poeme : Déroute Énigmatique

Je sens monté en moi en véritable déroute sensorielle en devenant même presque sensationnelle,
Un silence surplombé de désirs sensuels plane au-dessus de mon mental,
En permanence je me sens toute chiper,
Ce doux rêve comme une plénitude sur un montagne de cabrioles,
Je m’arme d’amplitude céleste pour me délasser de mon déluge passé,
Je m’insurge d’un miracle futur aux airs exotique pour m’inviter une nouvelle source de bonheur.

ʒə sɑ̃s mɔ̃te ɑ̃ mwa ɑ̃ veʁitablə deʁutə sɑ̃sɔʁjεllə ɑ̃ dəvənɑ̃ mεmə pʁεskə sɑ̃sasjɔnεllə,
œ̃ silɑ̃sə syʁplɔ̃be də deziʁ sɑ̃sɥεl planə o dəsy də mɔ̃ mɑ̃tal,
ɑ̃ pεʁmanɑ̃sə ʒə mə sɑ̃s tutə ʃipe,
sə du ʁεvə kɔmə ynə plenitydə syʁ œ̃ mɔ̃taɲə də kabʁjɔlə,
ʒə maʁmə dɑ̃plitydə selεstə puʁ mə delase də mɔ̃ delyʒə pase,
ʒə mɛ̃syʁʒə dœ̃ miʁaklə fytyʁ oz- εʁz- εɡzɔtikə puʁ mɛ̃vite ynə nuvεllə suʁsə də bɔnœʁ.