Poeme : Esprit Torturé

Le vide d’un esprit torturé,
Le trop plein de remords d’un cœur désabusé,
Le silence du roi désemparé,
L’onde parfumé des corps désinvoltes,
Fruit d’une lassitude aux charmes indélicats,
Dont ce murmure tente à nous démontrer le refuge d’un cœur blessé.

lə vidə dœ̃n- εspʁi tɔʁtyʁe,
lə tʁo plɛ̃ də ʁəmɔʁd dœ̃ kœʁ dezabyze,
lə silɑ̃sə dy ʁwa dezɑ̃paʁe,
lɔ̃də paʁfyme dε kɔʁ dezɛ̃vɔltə,
fʁɥi dynə lasitydə o ʃaʁməz- ɛ̃delika,
dɔ̃ sə myʁmyʁə tɑ̃tə a nu demɔ̃tʁe lə ʁəfyʒə dœ̃ kœʁ blese.