Poeme : Méchante

J’aime ce que l’on m’interdit
Je te défie, ce n’est pas ma faute si je suis impolie
Faute de ton absence,
Pas de ma présence
Je suis Miss Catastrophe, j’fait que des bêtises

J’me rebelle, personne ne m’aime,
J’ai que des problèmes
Et puis on veut que je sois saine ?
Les 0/10 en cascades
Je veux vivre en nomade…

Je suis Démon, personne ne me défie et ils ont raison
Je suis pas commode, pas gentille, pas jolie
Tout le monde me le dit ! J’ai pas d’amis…
Je vis bien comme je vis
Et je ne compte pas changer de style
Je suis chiante, paraît-il ?
M’en fou, comme ce monde est fou

A quoi bon de vivre ?
J’memmène dans un monde qui s’appelle « suicide »
Ou mutilation, j’me pose encore la question
…

ʒεmə sə kə lɔ̃ mɛ̃tεʁdi
ʒə tə defi, sə nε pa ma fotə si ʒə sɥiz- ɛ̃pɔli
fotə də tɔ̃n- absɑ̃sə,
pa də ma pʁezɑ̃sə
ʒə sɥi mis katastʁɔfə, ʒfε kə dε bεtizə

ʒmə ʁəbεllə, pεʁsɔnə nə mεmə,
ʒε kə dε pʁɔblεmə
e pɥiz- ɔ̃ vø kə ʒə swa sεnə ?
lε zeʁo slaʃ diz- ɑ̃ kaskadə
ʒə vø vivʁə ɑ̃ nɔmadə…

ʒə sɥi demɔ̃, pεʁsɔnə nə mə defi e ilz- ɔ̃ ʁεzɔ̃
ʒə sɥi pa kɔmɔdə, pa ʒɑ̃tijə, pa ʒɔli
tu lə mɔ̃də mə lə di ! ʒε pa dami…
ʒə vis bjɛ̃ kɔmə ʒə vis
e ʒə nə kɔ̃tə pa ʃɑ̃ʒe də stilə
ʒə sɥi ʃjɑ̃tə, paʁε til ?
mɑ̃ fu, kɔmə sə mɔ̃də ε fu

a kwa bɔ̃ də vivʁə ?
ʒmɑ̃mεnə dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də ki sapεllə « sɥisidə »
u mytilasjɔ̃, ʒmə pozə ɑ̃kɔʁə la kεstjɔ̃
…