Poeme : Source De Vie

Courtisane des mers, des lacs
Des fleuves, des canaux
Source de vie comme une laque
Tu sertis notre terre d’un riche manteau

Toi la pure tu dévale les sources
Pour rejoindre dans nos plaines
Nos rivières ces belles ressources
Qui alimentent tes nappes pleines

On te dit pure, bénite et de vie
Sans toi nos corps s’altèrent
Et au mourant ta dernière goutte de vie
Que tu embrasses d’une caresse de misère

Tu pleures de peur que l’on te floue
Cet humain insouciant est un insensé
Connaît-il la valeur de ce garde-fou
Demain disette fera t’elle de lui un loup dévoyé
☼₣€

kuʁtizanə dε mεʁ, dε lak
dε fləvə, dε kano
suʁsə də vi kɔmə ynə lakə
ty sεʁti nɔtʁə teʁə dœ̃ ʁiʃə mɑ̃to

twa la pyʁə ty devalə lε suʁsə
puʁ ʁəʒwɛ̃dʁə dɑ̃ no plεnə
no ʁivjεʁə sε bεllə ʁəsuʁsə
ki alimɑ̃te tε napə plεnə

ɔ̃ tə di pyʁə, benitə e də vi
sɑ̃ twa no kɔʁ saltεʁe
e o muʁɑ̃ ta dεʁnjεʁə ɡutə də vi
kə ty ɑ̃bʁasə dynə kaʁεsə də mizεʁə

ty plœʁə də pœʁ kə lɔ̃ tə flu
sεt ymɛ̃ ɛ̃susjɑ̃ εt- œ̃n- ɛ̃sɑ̃se
kɔnε til la valœʁ də sə ɡaʁdə fu
dəmɛ̃ dizεtə fəʁa tεllə də lɥi œ̃ lu devwaje