Poeme : Elle L Aime…

Elle l’aime de toute sa rancœur
De toutes ses tristesses d’humeur
Elle se piège de souvenirs
Elle sans lui pas d’avenir
Elle enferme ses regrets
Elle se dit pourquoi je ne l’ai pas fait
Se laisser emporter en mélancolie
Que la vie de rancune humilie
Elle parcourt tous ces passés
Que la mémoire ne s’éteigne jamais
Du confort du frère de l’ami du confident
Pour ne rester que des enfants
Elle rit encore de ces hiers
C’est une grande affaire
Elle le sourit de ne pas l’effacer
Elle le pleure de ne pas l’oublier
Pour lui pour elle
Ils avaient des ailes
Ils s’aimaient !
Point.

εllə lεmə də tutə sa ʁɑ̃kœʁ
də tutə sε tʁistesə dymœʁ
εllə sə pjεʒə də suvəniʁ
εllə sɑ̃ lɥi pa davəniʁ
εllə ɑ̃fεʁmə sε ʁəɡʁε
εllə sə di puʁkwa ʒə nə lε pa fε
sə lεse ɑ̃pɔʁte ɑ̃ melɑ̃kɔli
kə la vi də ʁɑ̃kynə ymili
εllə paʁkuʁ tus sε pase
kə la memwaʁə nə setεɲə ʒamε
dy kɔ̃fɔʁ dy fʁεʁə də lami dy kɔ̃fide
puʁ nə ʁεste kə dεz- ɑ̃fɑ̃
εllə ʁit ɑ̃kɔʁə də sεz- jεʁ
sεt- ynə ɡʁɑ̃də afεʁə
εllə lə suʁi də nə pa lefase
εllə lə plœʁə də nə pa lublje
puʁ lɥi puʁ εllə
ilz- avε dεz- εlə
il sεmε !
pwɛ̃.