Poeme : Prise Au Piège

La vie ca sert a quoi
Si tu n’est pa pres de moi
Je recommence a vouloir m’en aller
Mais je n’ai pa vraiement envie de te quitté
Pourtant j’ai l’impression d’y etre obliger
D’etre prise au piege

Que faire ? ?
Lorsque la plus grande peur que l’on peut avoir est de mourrir
Et que cette peur nous envahis telement que l’on a envie de s’y reduire
J’ai envie de m’en aller
Mais je ne veux pa te quitter

J’ai l’impression de me retrouver seule dans ce monde
J’ai l’impression que tout le monde me tourne le dos
Plus personne ne fait attention a moi
Je me sens comme inexistante

Je suis prise au piège par mes deux peur les plus profonde
Me retrouver seule et mourrir
Ces eux peur m’envahissent
Me detruisent

J’ai besoin de toi
D’entendre ta voie
D’etre dans tes bras
D’etre avec toi

Tu me manque telement
J’ai peur de m’enaller
Mais j’y suis obliger
Adieux mon amour
Je t’aimer tu sais ! ! ! !

la vi ka sεʁ a kwa
si ty nε pa pʁə- də mwa
ʒə ʁəkɔmɑ̃sə a vulwaʁ mɑ̃n- ale
mε ʒə nε pa vʁεmɑ̃ ɑ̃vi də tə kite
puʁtɑ̃ ʒε lɛ̃pʁesjɔ̃ di εtʁə ɔbliʒe
dεtʁə pʁizə o pjəʒə

kə fεʁə ? ?
lɔʁskə la plys ɡʁɑ̃də pœʁ kə lɔ̃ pø avwaʁ ε də muʁʁiʁ
e kə sεtə pœʁ nuz- ɑ̃vai tələmɑ̃ kə lɔ̃n- a ɑ̃vi də si ʁədɥiʁə
ʒε ɑ̃vi də mɑ̃n- ale
mε ʒə nə vø pa tə kite

ʒε lɛ̃pʁesjɔ̃ də mə ʁətʁuve sələ dɑ̃ sə mɔ̃də
ʒε lɛ̃pʁesjɔ̃ kə tu lə mɔ̃də mə tuʁnə lə do
plys pεʁsɔnə nə fε atɑ̃sjɔ̃ a mwa
ʒə mə sɑ̃s kɔmə inεksistɑ̃tə

ʒə sɥi pʁizə o pjεʒə paʁ mε dø pœʁ lε plys pʁɔfɔ̃də
mə ʁətʁuve sələ e muʁʁiʁ
sεz- ø pœʁ mɑ̃vaise
mə dətʁɥize

ʒε bəzwɛ̃ də twa
dɑ̃tɑ̃dʁə ta vwa
dεtʁə dɑ̃ tε bʁa
dεtʁə avεk twa

ty mə mɑ̃kə tələmɑ̃
ʒε pœʁ də mɑ̃nale
mε ʒi sɥiz- ɔbliʒe
adjø mɔ̃n- amuʁ
ʒə tεme ty sε ! ! !