Poeme : Tu N’est Que… ! !

Ces mots qui blessent
Ce vent qui me caresse
En moi cette tristesse
Du a tes milliers de promesses
Ces geste remplis de tendresse
Mais de moi tu te délaisses
Ensuiite contre moi tu te dresses
Tu me croyait altesse
Mais je ne suis que ta déesse
J’ai mis toute ma délicatesse
Pour que tu entend ma détresse
Mais pour toi je suis devenu un faiblesse
Tu as été d’une impolitesse
Alors que je te demande juste un peu de gentillese
Comme d’habitude ti es en ivresse
En toi il n’y a plus de justesse
On ai dans un monde remplis de maladresse
Mais t’inquiète tu progresse
Je sens un plus de sagesse
Mais en moi habite une tigresse
Qui agit en traitresse

sε mo ki blese
sə vɑ̃ ki mə kaʁεsə
ɑ̃ mwa sεtə tʁistεsə
dy a tε milje də pʁɔmesə
sε ʒεstə ʁɑ̃pli də tɑ̃dʁεsə
mε də mwa ty tə delεsə
ɑ̃sɥjitə kɔ̃tʁə mwa ty tə dʁesə
ty mə kʁwajε altεsə
mε ʒə nə sɥi kə ta deεsə
ʒε mi tutə ma delikatεsə
puʁ kə ty ɑ̃tɑ̃ ma detʁεsə
mε puʁ twa ʒə sɥi dəvəny œ̃ fεblεsə
ty a ete dynə ɛ̃pɔlitεsə
alɔʁ kə ʒə tə dəmɑ̃də ʒystə œ̃ pø də ʒɑ̃tijzə
kɔmə dabitydə ti ε ɑ̃n- ivʁεsə
ɑ̃ twa il ni a plys də ʒystεsə
ɔ̃n- ε dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də ʁɑ̃pli də maladʁεsə
mε tɛ̃kjεtə ty pʁɔɡʁεsə
ʒə sɑ̃sz- œ̃ plys də saʒεsə
mεz- ɑ̃ mwa-abitə ynə tiɡʁεsə
ki aʒi ɑ̃ tʁεtʁεsə