Poeme : Sans Toi…

De ma tete ton visage s’efface
Il ne me reste plus qu’une photo flou
Nos souvenirs au crayon je les retraces
Sans toi je suis enfermée chez les fous !

Je cherche comment tourner la page…
Elle est encore trop lourde, est ce un presage ?

Sous mes larmes, tous devient ilisible
Cette absence me semble insurmontable
La trace de tes doigt sur ma peau est invisible
Sans toi je me sens incapable

Ou peut etre fermer le livre…
De ma vie ? il conjugue tjs pour moi le verbe vivre !

De tes fautes au miennes, tu m’as tout reprocher
Je suis desoler si je t’ai blesser
Mais toi tu m’as achever
Sans toi je suis un oiseau aux ailes coupées

Arreter la plume de motre amour d’écrire
Sur les pages de notre histoire… sur le livre
Mais comment faire si tu l’as deja bruler ?

də ma tətə tɔ̃ vizaʒə sefasə
il nə mə ʁεstə plys kynə fɔto flu
no suvəniʁz- o kʁεjɔ̃ ʒə lε ʁətʁasə
sɑ̃ twa ʒə sɥiz- ɑ̃fεʁme ʃe lε fus !

ʒə ʃεʁʃə kɔmɑ̃ tuʁne la paʒə…
εllə εt- ɑ̃kɔʁə tʁo luʁdə, ε sə œ̃ pʁəzaʒə ?

su mε laʁmə, tus dəvjɛ̃ iliziblə
sεtə absɑ̃sə mə sɑ̃blə ɛ̃syʁmɔ̃tablə
la tʁasə də tε dwa syʁ ma po εt- ɛ̃viziblə
sɑ̃ twa ʒə mə sɑ̃sz- ɛ̃kapablə

u pø εtʁə fεʁme lə livʁə…
də ma vi ? il kɔ̃ʒyɡ te ʒi εs puʁ mwa lə vεʁbə vivʁə !

də tε fotəz- o mjεnə, ty ma tu ʁəpʁoʃe
ʒə sɥi dəzɔle si ʒə tε blese
mε twa ty ma aʃəve
sɑ̃ twa ʒə sɥiz- œ̃n- wazo oz- εlə kupe

aʁəte la plymə də mɔtʁə amuʁ dekʁiʁə
syʁ lε paʒə də nɔtʁə istwaʁə… syʁ lə livʁə
mε kɔmɑ̃ fεʁə si ty la dəʒa bʁyle ?