Poeme : Laisse Moi Nte Dire Aurevoir

Ma vie ss toi a été briser
Aujourdui c’est a moi de te dire aurevoir
Je pars pour de bon
Jserais la ou personne ne me jugera personne ne me critikera
Ca y’est c’est l’heure je tiens ce cuter entre mes mains ki tremblent
J’ai peur jveu crier ma rage kon m’ecoute c’est ts ce ke je demande
Je souffre je pose lentement la lame contre ma veine et je commence
A appuyer si seulement tu etais la pour me serrer une derniere fois ds tes bras
Jvois le sang couler le long de ma peau ca y est g transpercer la veine soudain
Je m’evanouie je voie une lueur blanche
J’entend une voix j’essaye d’ouvrir les yx k’est ce ke je vois devant moi ?
Des gens tt otour de moi
Je reflechie un instant
Oh non ! le medecin me dis ca va aller on ta soigner je regarde mon bras
G le poignet recouvert par une bande j’essaye de l’arracher
Mais je n’es pas assez de force
Encore une fois la mort m’a epargner pk moi ? ? je voulais simplement partir !

ma vi εs εs twa a ete bʁize
oʒuʁdɥi sεt- a mwa də tə diʁə oʁəvwaʁ
ʒə paʁ puʁ də bɔ̃
ʒsəʁε la u pεʁsɔnə nə mə ʒyʒəʁa pεʁsɔnə nə mə kʁitikəʁa
ka iε sε lœʁ ʒə tjɛ̃ sə kyte ɑ̃tʁə mε mɛ̃ ki tʁɑ̃ble
ʒε pœʁ ʒvø kʁje ma ʁaʒə kɔ̃ məkutə sε te εs sə kə ʒə dəmɑ̃də
ʒə sufʁə ʒə pozə lɑ̃təmɑ̃ la lamə kɔ̃tʁə ma vεnə e ʒə kɔmɑ̃sə
a apyie si sələmɑ̃ ty ətε la puʁ mə seʁe ynə dεʁnjəʁə fwa de εs tε bʁa
ʒvwa lə sɑ̃ kule lə lɔ̃ də ma po ka i ε ʒe tʁɑ̃spεʁse la vεnə sudɛ̃
ʒə məvanui ʒə vwa ynə lɥœʁ blɑ̃ʃə
ʒɑ̃tɑ̃t- ynə vwa ʒesεj duvʁiʁ lεz- iks kε sə kə ʒə vwa dəvɑ̃ mwa ?
dε ʒɑ̃ te te ɔtuʁ də mwa
ʒə ʁəflεʃi œ̃n- ɛ̃stɑ̃
ɔ nɔ̃ ! lə mədəsɛ̃ mə di ka va ale ɔ̃ ta swaɲe ʒə ʁəɡaʁdə mɔ̃ bʁa
ʒe lə pwaɲε ʁəkuvεʁ paʁ ynə bɑ̃də ʒesεj də laʁaʃe
mε ʒə nε pa ase də fɔʁsə
ɑ̃kɔʁə ynə fwa la mɔʁ ma əpaʁɲe pe ka mwa ? ? ʒə vulε sɛ̃pləmɑ̃ paʁtiʁ !