Poeme : Toi… L’elue De Mon Coeur

Au loin dans cette nuit d’encre
Sonnent les cloches de l’eglise du village
Ormis ce son le calme regne sur la vallée
Rien ne vient perturbé ma tranquilité
Rien ne peu penetré mes pensées
Qui te sont dediées
Tu les peuple depuis que je t’ai rencontré
Tu peuple mon esprit
Comme le genre humain peuple cette planette
Tu habite mes reves
Comme les etoiles habitent la nuit
Tu eclaire ma vie
Comme le soleil eclaire le jour
Tu possede mon cœur
Comme l’oiseau possede le vol
Tu est necessaire a ma vie
Comme l’eau des oceans l’est a la vie
Tu est celle que j’aime
Comme un loup aime sa louve
Tu est celle qui a cesser de me faire survivre
Pour commencer a me faire vivre
Tu est celle qui m’as montrer la beautée de la vie
Et ce que j’ai remarqué
C’est que sans toi cette vie n’est rien
Peu importe l’argent, les lois ou les ennuis
Sans toi je ne suis rien si ce n’est un homme amoureux d’un reve
Reve que je ne realiserai jamais
Car les anges tels que toi ne peuvent aimer un mortel comme moi

o lwɛ̃ dɑ̃ sεtə nɥi dɑ̃kʁə
sɔne lε kloʃə də lεɡlizə dy vilaʒə
ɔʁmi sə sɔ̃ lə kalmə ʁεɲə syʁ la vale
ʁjɛ̃ nə vjɛ̃ pεʁtyʁbe ma tʁɑ̃kilite
ʁjɛ̃ nə pø pənεtʁe mε pɑ̃se
ki tə sɔ̃ dədje
ty lε pəplə dəpɥi kə ʒə tε ʁɑ̃kɔ̃tʁe
ty pəplə mɔ̃n- εspʁi
kɔmə lə ʒɑ̃ʁə ymɛ̃ pəplə sεtə planεtə
ty-abitə mε ʁəvə
kɔmə lεz- ətwalə-abite la nɥi
ty εklεʁə ma vi
kɔmə lə sɔlεj εklεʁə lə ʒuʁ
ty pɔsədə mɔ̃ kœʁ
kɔmə lwazo pɔsədə lə vɔl
ty ε nəsesεʁə a ma vi
kɔmə lo dεz- ɔsəɑ̃ lεt- a la vi
ty ε sεllə kə ʒεmə
kɔmə œ̃ lu εmə sa luvə
ty ε sεllə ki a sese də mə fεʁə syʁvivʁə
puʁ kɔmɑ̃se a mə fεʁə vivʁə
ty ε sεllə ki ma mɔ̃tʁe la bote də la vi
e sə kə ʒε ʁəmaʁke
sε kə sɑ̃ twa sεtə vi nε ʁjɛ̃
pø ɛ̃pɔʁtə laʁʒe, lε lwaz- u lεz- ɑ̃nɥi
sɑ̃ twa ʒə nə sɥi ʁjɛ̃ si sə nεt- œ̃n- ɔmə amuʁø dœ̃ ʁəvə
ʁəvə kə ʒə nə ʁəalizəʁε ʒamε
kaʁ lεz- ɑ̃ʒə tεl kə twa nə pəve εme œ̃ mɔʁtεl kɔmə mwa