Poeme : La Boite

Une boite pour proter ou cacher
Les histoires dans la noir
Une boite moite et froide
Comme un lézard qui sans se rendre compte
Avale une mouche, un secret de plus

Une boite comme les couleurs de l’arc en ciel
Aux mille lumières sur la terre
Sur laquelle le lézard laisse une trace
Comme dans notre mémoire
Ce lézard ce cache, comme une histoire
Dans le noir

Et il reste cet arc en ciel qui nous la rappel
Caché au fond de notre chambre
Au fond de notre jardin aux mille lumières

ynə bwatə puʁ pʁɔte u kaʃe
lεz- istwaʁə dɑ̃ la nwaʁ
ynə bwatə mwatə e fʁwadə
kɔmə œ̃ lezaʁ ki sɑ̃ sə ʁɑ̃dʁə kɔ̃tə
avalə ynə muʃə, œ̃ sεkʁε də plys

ynə bwatə kɔmə lε kulœʁ də laʁk ɑ̃ sjεl
o milə lymjεʁə syʁ la teʁə
syʁ lakεllə lə lezaʁ lεsə ynə tʁasə
kɔmə dɑ̃ nɔtʁə memwaʁə
sə lezaʁ sə kaʃə, kɔmə ynə istwaʁə
dɑ̃ lə nwaʁ

e il ʁεstə sεt aʁk ɑ̃ sjεl ki nu la ʁapεl
kaʃe o fɔ̃ də nɔtʁə ʃɑ̃bʁə
o fɔ̃ də nɔtʁə ʒaʁdɛ̃ o milə lymjεʁə