Poeme : Fragment

La pluie d’Irlande apaise mon visage,
Par elle je recupere l’eau que j’ai pleure dans le combine.
J’ai pleure d’etre sans cesse dans la dissimulation ou la simulation,
De ne pouvoir dire ce qui est.
Je pleure comme on se tait.

la plɥi diʁlɑ̃də apεzə mɔ̃ vizaʒə,
paʁ εllə ʒə ʁəkypəʁə lo kə ʒε plœʁə dɑ̃ lə kɔ̃binə.
ʒε plœʁə dεtʁə sɑ̃ sεsə dɑ̃ la disimylasjɔ̃ u la simylasjɔ̃,
də nə puvwaʁ diʁə sə ki ε.
ʒə plœʁə kɔmə ɔ̃ sə tε.