Poeme : Mon Ennemie

Elle lance son venin
Sur ses victimes,
Pour les manger,
Les désemparer.
C’est pour cela qu’elle ne meurt pas de faim,
Mais quand elle s’excuse, ce n’est que de la frime.

Elle en subit les conséquences.
Elle n’a pas eue une très belle enfance
Mais ce n’est pas une raison
De nous traiter de cons.
Elle est un peu stupide
Et morbide.
Elle est une très mauvaise menteuse
Mais il faut qu’elle creuse
Aufond d’elle-même.
Ce n’est pas justepour cela
Que je ne l’aime pas.

Je la déteste
Car c’est une petite peste.
Elle m’agace
Mais un jour elle va bien perdre la face.

εllə lɑ̃sə sɔ̃ vənɛ̃
syʁ sε viktimə,
puʁ lε mɑ̃ʒe,
lε dezɑ̃paʁe.
sε puʁ səla kεllə nə məʁ pa də fɛ̃,
mε kɑ̃t- εllə sεkskyzə, sə nε kə də la fʁimə.

εllə ɑ̃ sybi lε kɔ̃sekɑ̃sə.
εllə na pa ø ynə tʁε bεllə ɑ̃fɑ̃sə
mε sə nε pa ynə ʁεzɔ̃
də nu tʁεte də kɔ̃.
εllə εt- œ̃ pø stypidə
e mɔʁbidə.
εllə εt- ynə tʁε movεzə mɑ̃tøzə
mεz- il fo kεllə kʁøzə
ofɔ̃ dεllə mεmə.
sə nε pa ʒystəpuʁ səla
kə ʒə nə lεmə pa.

ʒə la detεstə
kaʁ sεt- ynə pətitə pεstə.
εllə maɡasə
mεz- œ̃ ʒuʁ εllə va bjɛ̃ pεʁdʁə la fasə.