Poeme : J’ai Vu… Encore.

Dedans, dehors
Le monde est mort, la vie aussi
Ont perdu la lueur, de naguère
Le jour et la nuit
Dedans, dehors, On s’entretue
À mort, à mort, aux petits, aux impies
Dedans, dehors
De nul bord, ne veut être insoumis
Celui qui pleure, de l’infamie
Celui qui râle de jalousie
Celui qui rit, d’autrui
Celui qui s’autodétruit
Dedans, dehors… . Même en famille
Tout est amère, l’amour, l’union
La joie, le rire, de naguère
Tout est silence, tout est prudence
Ta faute, ma faute
Tout se détruit… . Quelle vie !
Dedans, dehors
Le désordre, l’anarchie
La haine, le mépris
Même la terre, les océans
Les mers, les airs
De neige, de feu, de brume
De froid de lune, plaies ouvertes
Dans un monde fou
Dans un temps de l’oubli
Dedans, dehors
C’est la vie, c’est nous !
**TLP. N****

dədɑ̃, dəɔʁ
lə mɔ̃də ε mɔʁ, la vi osi
ɔ̃ pεʁdy la lɥœʁ, də naɡεʁə
lə ʒuʁ e la nɥi
dədɑ̃, dəɔʁ, ɔ̃ sɑ̃tʁətɥ
a mɔʁ, a mɔʁ, o pəti, oz- ɛ̃pi
dədɑ̃, dəɔʁ
də nyl bɔʁ, nə vø εtʁə ɛ̃sumi
səlɥi ki plœʁə, də lɛ̃fami
səlɥi ki ʁalə də ʒaluzi
səlɥi ki ʁit, dotʁɥi
səlɥi ki sotɔdetʁɥi
dədɑ̃, dəɔʁ… mεmə ɑ̃ famijə
tut- εt- amεʁə, lamuʁ, lynjɔ̃
la ʒwa, lə ʁiʁə, də naɡεʁə
tut- ε silɑ̃sə, tut- ε pʁydɑ̃sə
ta fotə, ma fotə
tu sə detʁɥi… kεllə vi !
dədɑ̃, dəɔʁ
lə dezɔʁdʁə, lanaʁʃi
la-εnə, lə mepʁi
mεmə la teʁə, lεz- ɔseɑ̃
lε mεʁ, lεz- εʁ
də nεʒə, də fø, də bʁymə
də fʁwa də lynə, plεz- uvεʁtə
dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də fu
dɑ̃z- œ̃ tɑ̃ də lubli
dədɑ̃, dəɔʁ
sε la vi, sε nu !
asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə te εl pe. εn asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə asteʁiskə