Poeme : L’alouette

Au dessus de moi sur la plaine
Volette sur place l’alouette
Elle cherche celle qui ferait sienne
Sa petite dînette

Quelque musaraigne ou un mulot
A chacun son lot
Le petit mangé par le gros
Ce qu’elle se dit la haut

Et moi qui va me manger
Je me demande à quelle sauce
Sera ce par ce bon PDG
Dont je ferai le dîner

Je cherche qui plane au dessus de moi
De qui je suis moi même l’effroi
A quelle alouette

Vais je faire la fête
Ou bien de qui
Je ferai le bon rôti.

Deux étrangers passent dans la rue
On se croise on se jauge
Entre nous point de salut
A faire on a autre chose

Chacun passe son chemin
Et suit le sien
Il aurait croisé un chien

Cela aurait été pareil
Il n’aurait pas levé une oreille
Combien même se serait il plaint

Vous n’auriez pas quelques centimes
Monsieur s’il vous plaît j’ai faim
Mendier chercher sa dîme
Mon Dieu quelle triste fin

Non il faut rester digne
Faire l’alouette même pour rien
Voler n’est pas un signe
Mais quand même ça fait bien

Je me dois de rester au dessus…
Parce que je le vaux bien
Je ne suis pas un vaurien

o dəsy də mwa syʁ la plεnə
vɔlεtə syʁ plasə laluεtə
εllə ʃεʁʃə sεllə ki fəʁε sjεnə
sa pətitə dinεtə

kεlkə myzaʁεɲə u œ̃ mylo
a ʃakœ̃ sɔ̃ lo
lə pəti mɑ̃ʒe paʁ lə ɡʁo
sə kεllə sə di la-o

e mwa ki va mə mɑ̃ʒe
ʒə mə dəmɑ̃də a kεllə sosə
səʁa sə paʁ sə bɔ̃ pe de ʒe
dɔ̃ ʒə fəʁε lə dine

ʒə ʃεʁʃə ki planə o dəsy də mwa
də ki ʒə sɥi mwa mεmə lefʁwa
a kεllə aluεtə

vε ʒə fεʁə la fεtə
u bjɛ̃ də ki
ʒə fəʁε lə bɔ̃ ʁoti.

døz- etʁɑ̃ʒe pase dɑ̃ la ʁy
ɔ̃ sə kʁwazə ɔ̃ sə ʒoʒə
ɑ̃tʁə nu pwɛ̃ də saly
a fεʁə ɔ̃n- a otʁə ʃozə

ʃakœ̃ pasə sɔ̃ ʃəmɛ̃
e sɥi lə sjɛ̃
il oʁε kʁwaze œ̃ ʃjɛ̃

səla oʁε ete paʁεj
il noʁε pa ləve ynə ɔʁεjə
kɔ̃bjɛ̃ mεmə sə səʁε il plɛ̃

vu noʁje pa kεlk sɑ̃timə
məsjø sil vu plε ʒε fɛ̃
mɑ̃dje ʃεʁʃe sa dimə
mɔ̃ djø kεllə tʁistə fɛ̃

nɔ̃ il fo ʁεste diɲə
fεʁə laluεtə mεmə puʁ ʁjɛ̃
vɔle nε pa œ̃ siɲə
mε kɑ̃ mεmə sa fε bjɛ̃

ʒə mə dwa də ʁεste o dəsy…
paʁsə kə ʒə lə vo bjɛ̃
ʒə nə sɥi pa œ̃ voʁjɛ̃