Poeme : Seule

Je me retrouve comme d’habitude…
Seule
Seule face au monde, qui me fais si peur
Face à mes démons qui me hante et me tue peu à peu
Face à moi même, être qui me degoute
Face à mes larmes que je juge lâche car trop fréquente et parcequ’elle montre la fragilité de l’être fort que j’aimerais être
Seule face à mon destin qui paraît cruel
Mais au fond, est-ce que je n’aime pas mon amie si calme, apaisante et rassurante qu’est la solitude ?
Sans doute

Seule au bord du fleuve, l’eau s’écoule emportée par le courant tout comme la vie par le temps…

Ou seule devant cet arbre, feuilles au vent, il se plie mais resistera encore longtemps, pas moi…

Ou bien seule devant ce ciel tragiquement gris pareil à ma vie…

Ou enfin seule assise près de cette balançoire qui se balance avec le vent. Elle me rapelle de bon souvenirs…

~~ Là à ressasser le passé, à ignorer le present et rêver le futur encore et toujours pour une vie plus agréable ~~

ʒə mə ʁətʁuvə kɔmə dabitydə…
sələ
sələ fasə o mɔ̃də, ki mə fε si pœʁ
fasə a mε demɔ̃ ki mə-ɑ̃tə e mə tɥ pø a pø
fasə a mwa mεmə, εtʁə ki mə dəɡutə
fasə a mε laʁmə- kə ʒə ʒyʒə laʃə kaʁ tʁo fʁekɑ̃tə e paʁsəkεllə mɔ̃tʁə la fʁaʒilite də lεtʁə fɔʁ kə ʒεməʁεz- εtʁə
sələ fasə a mɔ̃ dεstɛ̃ ki paʁε kʁyεl
mεz- o fɔ̃, ε sə kə ʒə nεmə pa mɔ̃n- ami si kalmə, apεzɑ̃tə e ʁasyʁɑ̃tə kε la sɔlitydə ?
sɑ̃ dutə

sələ o bɔʁ dy fləvə, lo sekulə ɑ̃pɔʁte paʁ lə kuʁɑ̃ tu kɔmə la vi paʁ lə tɑ̃…

u sələ dəvɑ̃ sεt aʁbʁə, fœjəz- o vɑ̃, il sə pli mε ʁəsistəʁa ɑ̃kɔʁə lɔ̃tɑ̃, pa mwa…

u bjɛ̃ sələ dəvɑ̃ sə sjεl tʁaʒikəmɑ̃ ɡʁi paʁεj a ma vi…

u ɑ̃fɛ̃ sələ asizə pʁε də sεtə balɑ̃swaʁə ki sə balɑ̃sə avεk lə vɑ̃. εllə mə ʁapεllə də bɔ̃ suvəniʁ…

tildə tildə la a ʁesase lə pase, a iɲɔʁe lə pʁəze e ʁεve lə fytyʁ ɑ̃kɔʁə e tuʒuʁ puʁ ynə vi plysz- aɡʁeablə tildə tildə