Poeme : Elle Me Dit

Elle me dit que j’ai perdu ma place
Que je n’ai rien à y faire,
Que sa maison ce n’est pas un palace
Et que je n’ai qu’à me taire

Elle me dit qu’elle à trop souffert
Pleuré des rivières
Maintenant fini les peines de cœur
Fini les douleurs

Elle me dit de prendre la porte
Et que le diable m’emporte
Elle me dit d’aller voir ailleurs
Vers d’autres lueurs

Elle me dit qu’elle ira mieux sans moi
Que la sortie c’est par là
Elle me dit peut-être demain
Qui sait quel destin

Elle me dit qui sait, le hasard
La vie est bizarre
Elle me dit peut-être nous deux
On vivra heureux

Elle me dit reste, ne t’en va pas
J’ai trop besoin de toi
Elle me dit je t’aime malgré tout
Et ce qui compte c’est nous

Elle ne me dit plus rien, son visage sourit
Doucement elle revit
Elle me dit viens faisons l’amour
La nuit comme le jour

εllə mə di kə ʒε pεʁdy ma plasə
kə ʒə nε ʁjɛ̃ a i fεʁə,
kə sa mεzɔ̃ sə nε pa œ̃ palasə
e kə ʒə nε ka mə tεʁə

εllə mə di kεllə a tʁo sufεʁ
pləʁe dε ʁivjεʁə
mɛ̃tənɑ̃ fini lε pεnə də kœʁ
fini lε dulœʁ

εllə mə di də pʁɑ̃dʁə la pɔʁtə
e kə lə djablə mɑ̃pɔʁtə
εllə mə di dale vwaʁ ajœʁ
vεʁ dotʁə- lɥœʁ

εllə mə di kεllə iʁa mjø sɑ̃ mwa
kə la sɔʁti sε paʁ la
εllə mə di pø tεtʁə dəmɛ̃
ki sε kεl dεstɛ̃

εllə mə di ki sε, lə-azaʁ
la vi ε bizaʁə
εllə mə di pø tεtʁə nu dø
ɔ̃ vivʁa œʁø

εllə mə di ʁεstə, nə tɑ̃ va pa
ʒε tʁo bəzwɛ̃ də twa
εllə mə di ʒə tεmə malɡʁe tu
e sə ki kɔ̃tə sε nu

εllə nə mə di plys ʁjɛ̃, sɔ̃ vizaʒə suʁi
dusəmɑ̃ εllə ʁəvi
εllə mə di vjɛ̃ fəzɔ̃ lamuʁ
la nɥi kɔmə lə ʒuʁ