Poeme : Incertitude Et Certitute

Je m’engloutis dans les méandres,
D’idées qui cherchent à se répandre.
Prisonnières de mon esprit malade,
Me blessant telle une estafilade.

Enfermé dans mes incertitudes,
Comme une invisible solitude.
Je me sens partir à la dérive,
Ne sachant aborder quelles rives.

J’erre entre certitude et le doute,
Dans une aptitude que je redoute.
Ou est tu caché ma solution,
Qui me donnera l’absolution.

De cette quête à nul pareil,
Mais qui resplendi comme un soleil.
M’aveuglant de ces rayons ardents,
Fanant ma foi en la lézardant.

Il ne me reste que cette inquiétude,
Qui m’empêche d’atteindre ma plénitude.
Mais puis je encore la rejoindre un jour,
Peut être en trouvant ma belle de jour.

Et la d’un revers de mains rageur,
Je retrouverais toute mon ardeur.
Pour que toutes mes incertitudes,
Se métamorphose en certitudes.

WL
10/08/2012

ʒə mɑ̃ɡluti dɑ̃ lε meɑ̃dʁə,
dide ki ʃεʁʃe a sə ʁepɑ̃dʁə.
pʁizɔnjεʁə də mɔ̃n- εspʁi maladə,
mə blesɑ̃ tεllə ynə εstafiladə.

ɑ̃fεʁme dɑ̃ mεz- ɛ̃sεʁtitydə,
kɔmə ynə ɛ̃viziblə sɔlitydə.
ʒə mə sɑ̃s paʁtiʁ a la deʁivə,
nə saʃɑ̃ abɔʁde kεllə ʁivə.

ʒeʁə ɑ̃tʁə sεʁtitydə e lə dutə,
dɑ̃z- ynə aptitydə kə ʒə ʁədutə.
u ε ty kaʃe ma sɔlysjɔ̃,
ki mə dɔnəʁa labsɔlysjɔ̃.

də sεtə kεtə a nyl paʁεj,
mε ki ʁεsplɑ̃di kɔmə œ̃ sɔlεj.
mavøɡlɑ̃ də sε ʁεjɔ̃z- aʁdɑ̃,
fanɑ̃ ma fwa ɑ̃ la lezaʁdɑ̃.

il nə mə ʁεstə kə sεtə ɛ̃kjetydə,
ki mɑ̃pεʃə datɛ̃dʁə ma plenitydə.
mε pɥi ʒə ɑ̃kɔʁə la ʁəʒwɛ̃dʁə œ̃ ʒuʁ,
pø εtʁə ɑ̃ tʁuvɑ̃ ma bεllə də ʒuʁ.

e la dœ̃ ʁəve də mɛ̃ ʁaʒœʁ,
ʒə ʁətʁuvəʁε tutə mɔ̃n- aʁdœʁ.
puʁ kə tutə mεz- ɛ̃sεʁtitydə,
sə metamɔʁfozə ɑ̃ sεʁtitydə.

dubləve εl
di- slaʃ zeʁo ɥi slaʃ dø milə duzə