Poeme : Rose

J’irai cueillir une rose,
Pour l’amour que s’expose,
Au travers de cette prose.

Je le redis et je l’ose,
Qu’il n’y a plus belle chose,
Que de défendre la cause.

Origine de la gnose,
Unir plutôt qu’oppose,
Principe de la symbiose.

Allons voir si est éclose,
Une fleur d’amour en cause,
D’une passion qui explose,

Je combats ma névrose,
Avant quelle ne sclérose,
Cet amour qui se pose.

Sans que cela s’impose,
Que de forcer la dose,
D’un médoc anti névrose.

Dont je n’y puis grand-chose,
M’imposant une pause
De mes doigts virtuose.

Editer et propose
Contrat avec ses clauses,
Pour éviter une pause,

A ma douce je dispose
Deux cœurs qu’on juxtapose,
Formant bouquet de rose.

Je me sens d’humeur à la prose,
Elle est en moi qui s’impose,
Que je dédie à ma plus belle cause,
A qui je vais cueillir la rose

WøLø

ʒiʁε kœjiʁ ynə ʁozə,
puʁ lamuʁ kə sεkspozə,
o tʁavεʁ də sεtə pʁozə.

ʒə lə ʁədiz- e ʒə lozə,
kil ni a plys bεllə ʃozə,
kə də defɑ̃dʁə la kozə.

ɔʁiʒinə də la ɲozə,
yniʁ plyto kɔpozə,
pʁɛ̃sipə də la sɛ̃bjozə.

alɔ̃ vwaʁ si εt- eklozə,
ynə flœʁ damuʁ ɑ̃ kozə,
dynə pasjɔ̃ ki εksplozə,

ʒə kɔ̃ba ma nevʁozə,
avɑ̃ kεllə nə skleʁozə,
sεt amuʁ ki sə pozə.

sɑ̃ kə səla sɛ̃pozə,
kə də fɔʁse la dozə,
dœ̃ medɔk ɑ̃ti nevʁozə.

dɔ̃ ʒə ni pɥi ɡʁɑ̃ ʃozə,
mɛ̃pozɑ̃ ynə pozə
də mε dwa viʁtyozə.

ədite e pʁɔpozə
kɔ̃tʁa avεk sε klozə,
puʁ evite ynə pozə,

a ma dusə ʒə dispozə
dø kœʁ kɔ̃ ʒykstapozə,
fɔʁmɑ̃ bukε də ʁozə.

ʒə mə sɑ̃s dymœʁ a la pʁozə,
εllə εt- ɑ̃ mwa ki sɛ̃pozə,
kə ʒə dedi a ma plys bεllə kozə,
a ki ʒə vε kœjiʁ la ʁozə

wl