Poeme : Meurtre Bucolique

Les chevaux galopant dans la plaine
Soulevant des nuages de terre de Sienne
Longeant les méandres de fleuves en peine
Apportant offrande à une invisible reine.

Avides de querelles,
Cauchemars éternels,
Déesse mortelle,
Rancune solennelle.

Une absence non remarquée
Telle une feuille morte
Que la bise froide emporte
Au cœur d’une forêt de peupliers.

Une impression de déjà vu
Embaume de son parfum âcre
Tu as tort de t’être tue
Toi qui silencieusement me tue.

Les émotions mises à nu
Par une procession, un sacre
Tu as eu tort de me tuer
Toi qui silencieusement oublies qui tu es

lε ʃəvo ɡalɔpɑ̃ dɑ̃ la plεnə
suləvɑ̃ dε nɥaʒə də teʁə də sjεnə
lɔ̃ʒɑ̃ lε meɑ̃dʁə- də fləvəz- ɑ̃ pεnə
apɔʁtɑ̃ ɔfʁɑ̃də a ynə ɛ̃viziblə ʁεnə.

avidə də kəʁεllə,
koʃəmaʁz- etεʁnεl,
deεsə mɔʁtεllə,
ʁɑ̃kynə sɔlεnεllə.

ynə absɑ̃sə nɔ̃ ʁəmaʁke
tεllə ynə fœjə mɔʁtə
kə la bizə fʁwadə ɑ̃pɔʁtə
o kœʁ dynə fɔʁε də pəplje.

ynə ɛ̃pʁesjɔ̃ də deʒa vy
ɑ̃bomə də sɔ̃ paʁfœ̃ akʁə
ty a tɔʁ də tεtʁə tɥ
twa ki silɑ̃sjøzəmɑ̃ mə tɥ.

lεz- emɔsjɔ̃ mizəz- a ny
paʁ ynə pʁɔsesjɔ̃, œ̃ sakʁə
ty a y tɔʁ də mə tɥe
twa ki silɑ̃sjøzəmɑ̃ ubli ki ty ε