Poeme : Douleure !

Dans mon bain
Je tien
Un petit instrument
Qui m’enlèvera la vie éventuellement

Je souffre toute seule
Mais c’était la dernière fois
Plus jamais je me sentirais seule
Plus jamais je verrais se monde affreux

Je sens chaque fraction
De seconde qui transperce
Mes veines regret ou pas
Tout es trop tard

Je me vide peux a peux
Je sens chaque goutte qui coule
La douleur est si intense
Que je me plante le couteau dans le cœur

Maintenant je beignes dans mon sang
Plus de douleurs
Une petite rose noire flotte elle aussi
Maintenant je ne soufrerais plus jamais

dɑ̃ mɔ̃ bɛ̃
ʒə tjɛ̃
œ̃ pəti ɛ̃stʁymɑ̃
ki mɑ̃lεvəʁa la vi evɑ̃tɥεllmɑ̃

ʒə sufʁə tutə sələ
mε setε la dεʁnjεʁə fwa
plys ʒamε ʒə mə sɑ̃tiʁε sələ
plys ʒamε ʒə veʁε sə mɔ̃də afʁø

ʒə sɑ̃s ʃakə fʁaksjɔ̃
də səɡɔ̃də ki tʁɑ̃spεʁsə
mε vεnə ʁəɡʁε u pa
tut- ε tʁo taʁ

ʒə mə vidə pøz- a pø
ʒə sɑ̃s ʃakə ɡutə ki kulə
la dulœʁ ε si ɛ̃tɑ̃sə
kə ʒə mə plɑ̃tə lə kuto dɑ̃ lə kœʁ

mɛ̃tənɑ̃ ʒə bεɲə dɑ̃ mɔ̃ sɑ̃
plys də dulœʁ
ynə pətitə ʁozə nwaʁə flɔtə εllə osi
mɛ̃tənɑ̃ ʒə nə sufʁəʁε plys ʒamε