Poeme : Quand On A De La Peine

Quand on a de la peine

Quand on a de la peine
On sent que personne n’est la
On a envie de pleurer
Et rester la a vouloir continuer

Quand on a de la peine
Que ce soit pour une chose minable
On pleure pareil
Parce que sa fait du bien

Quand on a envie de pleurer
Et que sa veux pas sortir
On se modit d’être comme on l’es
Et de pas pouvoir pleurer comme on veux

Quand on a envie de pleurer
On écris un poème
Pour faire naviguer les larmes dans nos yeux
Même si sa ne marche pas

Quand on a de la peine
C’est dur de ne pas crier
De rester humble et diplomate
Et surtout de ne pas pleurer

kɑ̃t- ɔ̃n- a də la pεnə

kɑ̃t- ɔ̃n- a də la pεnə
ɔ̃ sɑ̃ kə pεʁsɔnə nε la
ɔ̃n- a ɑ̃vi də pləʁe
e ʁεste la a vulwaʁ kɔ̃tinɥe

kɑ̃t- ɔ̃n- a də la pεnə
kə sə swa puʁ ynə ʃozə minablə
ɔ̃ plœʁə paʁεj
paʁsə kə sa fε dy bjɛ̃

kɑ̃t- ɔ̃n- a ɑ̃vi də pləʁe
e kə sa vø pa sɔʁtiʁ
ɔ̃ sə mɔdi dεtʁə kɔmə ɔ̃ lε
e də pa puvwaʁ pləʁe kɔmə ɔ̃ vø

kɑ̃t- ɔ̃n- a ɑ̃vi də pləʁe
ɔ̃n- ekʁiz- œ̃ pɔεmə
puʁ fεʁə naviɡe lε laʁmə- dɑ̃ noz- iø
mεmə si sa nə maʁʃə pa

kɑ̃t- ɔ̃n- a də la pεnə
sε dyʁ də nə pa kʁje
də ʁεste œ̃blə e diplɔmatə
e syʁtu də nə pa pləʁe