Poeme : Chantonnement

Une mélodie arrive aux lèvres
On se souvient de l’avoir entendu,
Et comme un de ces vieux objets perdus
Le cœur l’entonne, sans la trouver mièvre ;

Une folie passe devant les yeux
On se retient de sa déconvenue,
Et de ce garçon à peine entrevu
Le cœur détonne, de sa beauté de dieu ;

Une solitude s’installe en nous
On se maintient dans un petit secret,
Et de la vie sociale restant discret
Le cœur fredonne, pour se tenir debout ;

Une victoire est un étonnement
On va et vient sans cacher sa nature
Et quand s’écoute la joie sans dictature
Le cœur s’étonne, de ce chantonnement…

ynə melɔdi aʁivə o lεvʁə
ɔ̃ sə suvjɛ̃ də lavwaʁ ɑ̃tɑ̃dy,
e kɔmə œ̃ də sε vjøz- ɔbʒε pεʁdys
lə kœʁ lɑ̃tɔnə, sɑ̃ la tʁuve mjεvʁə,

ynə fɔli pasə dəvɑ̃ lεz- iø
ɔ̃ sə ʁətjɛ̃ də sa dekɔ̃vənɥ,
e də sə ɡaʁsɔ̃ a pεnə ɑ̃tʁəvy
lə kœʁ detɔnə, də sa bote də djø,

ynə sɔlitydə sɛ̃stalə ɑ̃ nu
ɔ̃ sə mɛ̃tjɛ̃ dɑ̃z- œ̃ pəti sεkʁε,
e də la vi sɔsjalə ʁεstɑ̃ diskʁε
lə kœʁ fʁədɔnə, puʁ sə təniʁ dəbu,

ynə viktwaʁə εt- œ̃n- etɔnəmɑ̃
ɔ̃ va e vjɛ̃ sɑ̃ kaʃe sa natyʁə
e kɑ̃ sekutə la ʒwa sɑ̃ diktatyʁə
lə kœʁ setɔnə, də sə ʃɑ̃tɔnəmɑ̃…