Poeme : Clair-Obscur

La vérité
Une ombre gris-mauve
Que le vent déchire
Une étincelle si furtive
Qu’un battement de cils l’étouffe
Larme de feu
Echarde évantrant les mots
Dans le creux de la main
Tache de sang
Les secondes coagulent
Le mensonge a duré trop longtemps
Le jour s’éveille
Sous les draps de plomb
Du silence et des non-dits
Pour naître dans les cœurs
Comme une cicatrice de lumière
Subtile et éclatante

la veʁite
ynə ɔ̃bʁə ɡʁi movə
kə lə vɑ̃ deʃiʁə
ynə etɛ̃sεllə si fyʁtivə
kœ̃ batəmɑ̃ də sil letufə
laʁmə də fø
εʃaʁdə evɑ̃tʁɑ̃ lε mo
dɑ̃ lə kʁø də la mɛ̃
taʃə də sɑ̃
lε səɡɔ̃də kɔaɡyle
lə mɑ̃sɔ̃ʒə a dyʁe tʁo lɔ̃tɑ̃
lə ʒuʁ sevεjə
su lε dʁa də plɔ̃
dy silɑ̃sə e dε nɔ̃ di
puʁ nεtʁə dɑ̃ lε kœʁ
kɔmə ynə sikatʁisə də lymjεʁə
sybtilə e eklatɑ̃tə