Poeme : La Beaute De L’esprit

Le beau git au fond de nous meme
Avant de chercher ce qu’on réclame
Il faudrait découvrir son ame
Pour jouir inlassablement de ce qu’on aime

Tout n’est qu’exactitude par nature
Mais l’homme par son ignorance
A perdu de son esprit la droiture
Ne vivra désormais que dans la souffrance

Homme, il n y a rien de plus beau que toi
N’oublie jamais ce don du Ciel
Il n y a de misérable roi
Que celui qui a perdu son ame immortelle

lə bo ʒit o fɔ̃ də nu məmə
avɑ̃ də ʃεʁʃe sə kɔ̃ ʁeklamə
il fodʁε dekuvʁiʁ sɔ̃n- amə
puʁ ʒuiʁ ɛ̃lasabləmɑ̃ də sə kɔ̃n- εmə

tu nε kεɡzaktitydə paʁ natyʁə
mε lɔmə paʁ sɔ̃n- iɲɔʁɑ̃sə
a pεʁdy də sɔ̃n- εspʁi la dʁwatyʁə
nə vivʁa dezɔʁmε kə dɑ̃ la sufʁɑ̃sə

ɔmə, il εn i a ʁjɛ̃ də plys bo kə twa
nubli ʒamε sə dɔ̃ dy sjεl
il εn i a də mizeʁablə ʁwa
kə səlɥi ki a pεʁdy sɔ̃n- amə imɔʁtεllə