Poeme : Haine ! ! ! !

Maintenant les jours s’effacent,
Comme les secondes passent
La douleur s’égare,
Quand la peine est sale

Ton sang est impur,
Ton âme mérite la torture
Je ne te craindrais pas
Pour ne pas te faire plaisir

Ta mort je la veux éternel
Quelle s’arrête jamais
Seul ma parole sera l’apaiser
Et te conforter

De ma haine envers-toi naîtra opulence
De nos blessures la croûte,
S’arrachera et viendra infester,
De son liquide purulent,
Chaque orifice qui ta constitué

mɛ̃tənɑ̃ lε ʒuʁ sefase,
kɔmə lε səɡɔ̃də pase
la dulœʁ seɡaʁə,
kɑ̃ la pεnə ε salə

tɔ̃ sɑ̃ εt- ɛ̃pyʁ,
tɔ̃n- amə meʁitə la tɔʁtyʁə
ʒə nə tə kʁɛ̃dʁε pa
puʁ nə pa tə fεʁə plεziʁ

ta mɔʁ ʒə la vøz- etεʁnεl
kεllə saʁεtə ʒamε
səl ma paʁɔlə səʁa lapεze
e tə kɔ̃fɔʁte

də ma-εnə ɑ̃vεʁ twa nεtʁa ɔpylɑ̃sə
də no blesyʁə la kʁutə,
saʁaʃəʁa e vjɛ̃dʁa ɛ̃fεste,
də sɔ̃ likidə pyʁyle,
ʃakə ɔʁifisə ki ta kɔ̃stitye