Poeme : Je Suis Triste

Le jour où j’ai été obligé
De te quitter,
J’ai perdu toutes les larmes de mon cœur,
On venait de m’enlever le plus gros de mes bonheur,
Je ne pourrais plus jamais pleuré,
Car j’ai déjà versé,
La majorité,
De mes larmes…
Comme une arme,
Se vidant de ses balles,
Que de la tristesse,
Alors que je révais d’une vie de princesse…

lə ʒuʁ u ʒε ete ɔbliʒe
də tə kite,
ʒε pεʁdy tutə lε laʁmə- də mɔ̃ kœʁ,
ɔ̃ vənε də mɑ̃ləve lə plys ɡʁo də mε bɔnœʁ,
ʒə nə puʁʁε plys ʒamε pləʁe,
kaʁ ʒε deʒa vεʁse,
la maʒɔʁite,
də mε laʁmə…
kɔmə ynə aʁmə,
sə vidɑ̃ də sε balə,
kə də la tʁistεsə,
alɔʁ kə ʒə ʁevε dynə vi də pʁɛ̃sεsə…