Poeme : Plus De Sens…

J’aimerais que l’on me dise
Qu’existe cette terre promise
Où je ne serais plus soumise
A cette douleur qui me vise.

J’aimerais pouvoir croire
Qu’il reste toujours de l’espoir
Je veux enfin sortir de ce trou noir
Et observer les étoiles chaque soir.

Je ne supporte plus cette prison
Qui élimine mes passions
Je ne supporte plus cette tension
Qui m’oblige à la soumission.

Je veux enfin briser ces chaines
Qui me lie à leur haine
Je veux crier ma peine
S’il le faut me couper les veines.

Je ne veux plus de cette souffrance
Qui a tué mon enfance
Je veux retrouver ma libre innocence
Loin de cette guerre qui n’a plus de sens.

ʒεməʁε kə lɔ̃ mə dizə
kεɡzistə sεtə teʁə pʁɔmizə
u ʒə nə səʁε plys sumizə
a sεtə dulœʁ ki mə vizə.

ʒεməʁε puvwaʁ kʁwaʁə
kil ʁεstə tuʒuʁ də lεspwaʁ
ʒə vøz- ɑ̃fɛ̃ sɔʁtiʁ də sə tʁu nwaʁ
e ɔpsεʁve lεz- etwalə ʃakə swaʁ.

ʒə nə sypɔʁtə plys sεtə pʁizɔ̃
ki eliminə mε pasjɔ̃
ʒə nə sypɔʁtə plys sεtə tɑ̃sjɔ̃
ki mɔbliʒə a la sumisjɔ̃.

ʒə vøz- ɑ̃fɛ̃ bʁize sε ʃεnə
ki mə li a lœʁ-εnə
ʒə vø kʁje ma pεnə
sil lə fo mə kupe lε vεnə.

ʒə nə vø plys də sεtə sufʁɑ̃sə
ki a tye mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃sə
ʒə vø ʁətʁuve ma libʁə inɔsɑ̃sə
lwɛ̃ də sεtə ɡeʁə ki na plys də sɑ̃s.