Poeme : Regret Début D’une Envolée…

Faut-il ? Faut-il pas ?
Fût-il ? Futile faux pas
Fit-il ? Il se fie pas
Faux pas futile ? Il ne fût pas.

Ô toi, faute, qui ne fût pas si Futile, fie t’il qu’il ne le fît qu’une fois.
Foi, qui fût telle, fuit puis perdît le fil et sans filet il s’élança d’un corps avide.
Sauta le fil d’un faux pas si futile ; , Faute, fût-qu’il, de l’eau delà adviendraCette voix du ciel voie d’essentiel empreinte de voluptée de son corps vide
Suffissait’il qu’on n’eusse a écouté ? ? Comprendre admettre reconnaître pardonner.

De cette base si solide je me laisse donc a patienter, qu’un jour ou l’autre quoi qu’il arrive

De t’empêcher se serai sordide je t’aiderai a regretter. De nos péchés si tu te vides il n’auras plu qu’a s’envoler…

fo til ? fo til pa ?
fy til ? fytilə fo pa
fi til ? il sə fi pa
fo pa fytilə ? il nə fy pa.

o twa, fotə, ki nə fy pa si fytilə, fi til kil nə lə fit kynə fwa.
fwa, ki fy tεllə, fɥi pɥi pεʁdi lə fil e sɑ̃ filε il selɑ̃sa dœ̃ kɔʁz- avidə.
sota lə fil dœ̃ fo pa si fytilə, fotə, fy kil, də lo dəla advjɛ̃dʁasεtə vwa dy sjεl vwa desɑ̃sjεl ɑ̃pʁɛ̃tə də vɔlypte də sɔ̃ kɔʁ vidə
syfisεtil kɔ̃ nøsə a ekute ? ? kɔ̃pʁɑ̃dʁə admεtʁə ʁəkɔnεtʁə paʁdɔne.

də sεtə bazə si sɔlidə ʒə mə lεsə dɔ̃k a pasjɑ̃te, kœ̃ ʒuʁ u lotʁə kwa kil aʁivə

də tɑ̃pεʃe sə səʁε sɔʁdidə ʒə tεdəʁε a ʁəɡʁεte. də no peʃe si ty tə vidəz- il noʁa ply ka sɑ̃vɔle…