Prose : Vent

Qu’est ce que le souffle comparé aux paroles ?
Le vent sépare les sentiments des actes
Je ne crois en rien,
Simple question de pacte…

Le lion ne meurt pas, il dort…
Et sous la résonance du sol
Je crie la renaissance de la mort.

Ma folie fait ma prestance
Parle-moi comme l’horizon assis sur la tombe
Mes yeux reflètent ma subconscience.

Ne te donne pas la peine de rendre les choses réelles
La vie est le doux mariage entre la paix et la vengeance
Notre vanité n’est que temporel.

Face à notre respiration, le vent n’est qu’infini
Ne touche pas du bois
Le sol résonne au seuil des âmes meurtries.

kε sə kə lə suflə kɔ̃paʁe o paʁɔlə ?
lə vɑ̃ sepaʁə lε sɑ̃timɑ̃ dεz- aktə
ʒə nə kʁwaz- ɑ̃ ʁjɛ̃,
sɛ̃plə kεstjɔ̃ də paktə…

lə ljɔ̃ nə məʁ pa, il dɔʁ…
e su la ʁezɔnɑ̃sə dy sɔl
ʒə kʁi la ʁənεsɑ̃sə də la mɔʁ.

ma fɔli fε ma pʁεstɑ̃sə
paʁlə mwa kɔmə lɔʁizɔ̃ asi syʁ la tɔ̃bə
mεz- iø ʁəflεte ma sybkɔ̃sjɑ̃sə.

nə tə dɔnə pa la pεnə də ʁɑ̃dʁə lε ʃozə ʁeεllə
la vi ε lə du maʁjaʒə ɑ̃tʁə la pε e la vɑ̃ʒɑ̃sə
nɔtʁə vanite nε kə tɑ̃pɔʁεl.

fasə a nɔtʁə ʁεspiʁasjɔ̃, lə vɑ̃ nε kɛ̃fini
nə tuʃə pa dy bwa
lə sɔl ʁezɔnə o səj dεz- amə məʁtʁi.