Poeme : J’m’ennuie

L’ennuie veut dire plus d’une chose
Mais pour moi ses pire ke tout
Tout les jours se mot me revient
JE M’ENNUIE
Je mennuie de mon être aimé
De cette personne ke met ten de joie
Dans ma vie
De cette personne ke ne sen rend peut-^tre
Pas conte
Mais sans lui mes journées sans banal
Sen gout, le gout de la vie
Jamais je ne le dirais assez
Je mennuie de toi mon amour
Je mennuie de ses bond moment
De ses tendre caresse, de cette bauté inédite
De tous se ke tu es, toi au naturel
La plus belle chose au monde a mes yeux
Oui de toi je mennuie
Lattente nes ke plus forte chaque jours
Criss ke jai hate de te revoir
Pour ne plus jamais mennuyer !

lɑ̃nɥi vø diʁə plys dynə ʃozə
mε puʁ mwa sε piʁə kə tu
tu lε ʒuʁ sə mo mə ʁəvjɛ̃
ʒə mɑ̃nɥi
ʒə mεnɥi də mɔ̃n- εtʁə εme
də sεtə pεʁsɔnə kə mεt tεn də ʒwa
dɑ̃ ma vi
də sεtə pεʁsɔnə kə nə sεn ʁɑ̃ pø siʁkɔ̃flεksə tʁə
pa kɔ̃tə
mε sɑ̃ lɥi mε ʒuʁne sɑ̃ banal
sεn ɡu, lə ɡu də la vi
ʒamε ʒə nə lə diʁεz- ase
ʒə mεnɥi də twa mɔ̃n- amuʁ
ʒə mεnɥi də sε bɔ̃ mɔmɑ̃
də sε tɑ̃dʁə kaʁεsə, də sεtə bote ineditə
də tus sə kə ty ε, twa o natyʁεl
la plys bεllə ʃozə o mɔ̃də a mεz- iø
ui də twa ʒə mεnɥi
latɑ̃tə nəs kə plys fɔʁtə ʃakə ʒuʁ
kʁis kə ʒε-atə də tə ʁəvwaʁ
puʁ nə plys ʒamε mεnyie !