Poeme : Veillée

Tandis que le soir miaule
Sous les fenêtres

Une fleur de lumière
Aux pétales de verre
Se penche
Sur les rêves d’un poète

Dans un angle
Le silence patiné d’un vieux meuble
Craque
Sous le poids de l’ombre

tɑ̃di kə lə swaʁ mjolə
su lε fənεtʁə

ynə flœʁ də lymjεʁə
o petalə də veʁə
sə pɑ̃ʃə
syʁ lε ʁεvə dœ̃ pɔεtə

dɑ̃z- œ̃n- ɑ̃ɡlə
lə silɑ̃sə patine dœ̃ vjø məblə
kʁakə
su lə pwa də lɔ̃bʁə