Poeme : 130947 - Sans Titre

Ecriture automatique
Dans une nuit soudaine tachetée de remord, je parle dans le vide atendant lange de la mort qui pourrait semparer de mon être, jattends pour le voir dans un halo de lumière, le fantôme blanc de ma vie dennui, où plus rien ne pourra me faire rire comme avant, c’est un retour au néant où nostalgique je memprisonne dans une tour de souffrance où je ne vois guere lombre de lesperance qui naguère menveloppait dune douce serenité, les années passent, je me sens sale dépouillée de toute mon innocence, comme une fille de satan, je danse rie bois en voit dautre que toi mais dans mon sein froid je te sens, tu es la, tu coules dans mes veines comme un sang trop froid, j’ai tout le temps froid quand je pense a toi et sous mes draps se cache un cœur meurtrie et des larmes rongée par la peine mon cœur s’enfonce de plus en plus en moi, le pieu marrache et me brule, jagonise mais rien ne pourra eteindre cette part de toi profondement inscrit en moi. divine pluie de petale de rose fin des beaux jours agathe de merveilles a jamais detruite, prenez ma place qanc cette vie qui neme ressemble plus ou je ne me comprends plus, je deviens muette, etrange sensation que de penser mais de ne pouvoir exprimer ce lourd secret je ne peux plus vivre seule loin de toi je suis dans un gouffre noir ou je ne vois que toi…

εkʁityʁə otɔmatikə
dɑ̃z- ynə nɥi sudεnə taʃəte də ʁəmɔʁ, ʒə paʁlə dɑ̃ lə vidə atɑ̃dɑ̃ lɑ̃ʒə də la mɔʁ ki puʁʁε sɑ̃paʁe də mɔ̃n- εtʁə, ʒatɑ̃ puʁ lə vwaʁ dɑ̃z- œ̃-alo də lymjεʁə, lə fɑ̃tomə blɑ̃ də ma vi dεnɥi, u plys ʁjɛ̃ nə puʁʁa mə fεʁə ʁiʁə kɔmə avɑ̃, sεt- œ̃ ʁətuʁ o neɑ̃ u nɔstalʒikə ʒə mɑ̃pʁizɔnə dɑ̃z- ynə tuʁ də sufʁɑ̃sə u ʒə nə vwa ɡəʁə lɔ̃bʁə də lεspəʁɑ̃sə ki naɡεʁə mɑ̃vəlɔpε dynə dusə səʁənite, lεz- ane pase, ʒə mə sɑ̃s salə depuje də tutə mɔ̃n- inɔsɑ̃sə, kɔmə ynə fijə də satɑ̃, ʒə dɑ̃sə ʁi bwaz- ɑ̃ vwa dotʁə kə twa mε dɑ̃ mɔ̃ sɛ̃ fʁwa ʒə tə sɑ̃s, ty ε la, ty kulə dɑ̃ mε vεnə kɔmə œ̃ sɑ̃ tʁo fʁwa, ʒε tu lə tɑ̃ fʁwa kɑ̃ ʒə pɑ̃sə a twa e su mε dʁa sə kaʃə œ̃ kœʁ məʁtʁi e dε laʁmə- ʁɔ̃ʒe paʁ la pεnə mɔ̃ kœʁ sɑ̃fɔ̃sə də plysz- ɑ̃ plysz- ɑ̃ mwa, lə pjø maʁaʃə e mə bʁylə, ʒaɡɔnizə mε ʁjɛ̃ nə puʁʁa ətɛ̃dʁə sεtə paʁ də twa pʁɔfɔ̃dəmɑ̃ ɛ̃skʁi ɑ̃ mwa. divinə plɥi də pətalə də ʁozə fɛ̃ dε bo ʒuʁz- aɡatə də mεʁvεjəz- a ʒamε dətʁɥitə, pʁəne ma plasə kɑ̃k sεtə vi ki nəmə ʁəsɑ̃blə plysz- u ʒə nə mə kɔ̃pʁɑ̃ plys, ʒə dəvjɛ̃ mɥεtə, εtʁɑ̃ʒə sɑ̃sasjɔ̃ kə də pɑ̃se mε də nə puvwaʁ εkspʁime sə luʁ sεkʁε ʒə nə pø plys vivʁə sələ lwɛ̃ də twa ʒə sɥi dɑ̃z- œ̃ ɡufʁə nwaʁ u ʒə nə vwa kə twa…