Poeme : J’en Ai Marre ! !

Je me sens vide,
Je me sens morte
Je me sens poignardée
De trop aimer

On m’a arraché le cœur
On m’a vidé de tout mon sang
On m’a pris, une partie de ma vie
Une partie, d’un monde que je voudrais présent

On m’a piétinée, salie
On m’a laisser souffrir
Seule avec moi-même
Seule avec le cœur en miette

Mon cœur n’a plus envie de battre
Moi, j’ai plus envie de me battre
Ma seule raison de vivre s’est envolé
M’a laissé tomber

Je voudrais seulement crier ma peine
Je voudrais seulement qu’on m’entendre
Je voudrais seulement pouvoir lui dire que je suis désolée
Je voudrais seulement qu’il me comprenne

J’ai juste le cœur en miette, en sang
Tout mon amour est brisé
Toute ma vie est gâchée
J’ai plus envie de survivre

Vous qui me voyez
Dite-lui, que je ne l’aime plus
Dite-lui, que je l’ai oubliée
Mais, ne lui dite pas, quand disant ceci
Moi, j’ai pleurer.

ʒə mə sɑ̃s vidə,
ʒə mə sɑ̃s mɔʁtə
ʒə mə sɑ̃s pwaɲaʁde
də tʁo εme

ɔ̃ ma aʁaʃe lə kœʁ
ɔ̃ ma vide də tu mɔ̃ sɑ̃
ɔ̃ ma pʁi, ynə paʁti də ma vi
ynə paʁti, dœ̃ mɔ̃də kə ʒə vudʁε pʁezɑ̃

ɔ̃ ma pjetine, sali
ɔ̃ ma lεse sufʁiʁ
sələ avεk mwa mεmə
sələ avεk lə kœʁ ɑ̃ mjεtə

mɔ̃ kœʁ na plysz- ɑ̃vi də batʁə
mwa, ʒε plysz- ɑ̃vi də mə batʁə
ma sələ ʁεzɔ̃ də vivʁə sεt- ɑ̃vɔle
ma lεse tɔ̃be

ʒə vudʁε sələmɑ̃ kʁje ma pεnə
ʒə vudʁε sələmɑ̃ kɔ̃ mɑ̃tɑ̃dʁə
ʒə vudʁε sələmɑ̃ puvwaʁ lɥi diʁə kə ʒə sɥi dezɔle
ʒə vudʁε sələmɑ̃ kil mə kɔ̃pʁεnə

ʒε ʒystə lə kœʁ ɑ̃ mjεtə, ɑ̃ sɑ̃
tu mɔ̃n- amuʁ ε bʁize
tutə ma vi ε ɡaʃe
ʒε plysz- ɑ̃vi də syʁvivʁə

vu ki mə vwaje
ditə lɥi, kə ʒə nə lεmə plys
ditə lɥi, kə ʒə lε ublje
mε, nə lɥi ditə pa, kɑ̃ dizɑ̃ səsi
mwa, ʒε pləʁe.