Poeme : Et Si, …

Et si,
Lorsque je prends la parole
Le monde cessait d’exister
-Douce utopie-
Et si,
Lorsque j’ouvre les yeux
Le monde et toi puissiez me voir
-Folle utopie-
Et si,
Dès que j’agissais
Je n’était plus
-Dangereuse utopie-
Et si,
Au final, ne faut-il pas que je pense
Pour que le monde me paraisse étranger
Figures-toi,
Que c’est ça l’ironie !

Bien au delà de tout ça
Regarde, quand je te regarde
Tu le deviens toi même ce « regarde ».
Moi je te vois
Et quand j’ouvre les yeux
Tu es la.

Ce pourrait-il qu’a la fin
Si j’ouvre les yeux,
Figures-toi que le monde me verra.

e si,
lɔʁskə ʒə pʁɑ̃ la paʁɔlə
lə mɔ̃də sesε dεɡziste
dusə ytɔpi
e si,
lɔʁskə ʒuvʁə lεz- iø
lə mɔ̃də e twa pɥisje mə vwaʁ
fɔlə ytɔpi
e si,
dε kə ʒaʒisε
ʒə netε plys
dɑ̃ʒəʁøzə ytɔpi
e si,
o final, nə fo til pa kə ʒə pɑ̃sə
puʁ kə lə mɔ̃də mə paʁεsə etʁɑ̃ʒe
fiɡyʁə twa,
kə sε sa liʁɔni !

bjɛ̃ o dəla də tu sa
ʁəɡaʁdə, kɑ̃ ʒə tə ʁəɡaʁdə
ty lə dəvjɛ̃ twa mεmə sə « ʁəɡaʁdə ».
mwa ʒə tə vwa
e kɑ̃ ʒuvʁə lεz- iø
ty ε la.

sə puʁʁε til ka la fɛ̃
si ʒuvʁə lεz- iø,
fiɡyʁə twa kə lə mɔ̃də mə veʁa.