Poeme : Des Larmes…

Des larmes de joies, des larme de tristesses,
Des larmes de courage, des larme de faiblesses,
Voila ma façon de mexprimer,
Depuis que ma vie tu l’as chamboulé…
Je ne te le reproche pas, oh que non !
Car ce n’est pas a cause de toi, voyon,
Tu en est simplement la raison…
Mais c’est mon cœur le fautif,
C’est a lui que je dois reprocher,
La soufrance que j’éprouve en ne voulant abandonner.
Pour moi ce serait de la lacheté, du déshonneur,
De ne pas écouter mon cœur,
Et surtout, encore plus de larmes,
Des larmes de peine, des larmes de rages,
Des larme de soufrance, des larme de sang…

dε laʁmə- də ʒwa, dε laʁmə də tʁistesə,
dε laʁmə- də kuʁaʒə, dε laʁmə də fεblesə,
vwala ma fasɔ̃ də mεkspʁime,
dəpɥi kə ma vi ty la ʃɑ̃bule…
ʒə nə tə lə ʁəpʁoʃə pa, ɔ kə nɔ̃ !
kaʁ sə nε pa a kozə də twa, vwajɔ̃,
ty ɑ̃n- ε sɛ̃pləmɑ̃ la ʁεzɔ̃…
mε sε mɔ̃ kœʁ lə fotif,
sεt- a lɥi kə ʒə dwa ʁəpʁoʃe,
la sufʁɑ̃sə kə ʒepʁuvə ɑ̃ nə vulɑ̃ abɑ̃dɔne.
puʁ mwa sə səʁε də la laʃəte, dy dezɔnœʁ,
də nə pa ekute mɔ̃ kœʁ,
e syʁtu, ɑ̃kɔʁə plys də laʁmə,
dε laʁmə- də pεnə, dε laʁmə- də ʁaʒə,
dε laʁmə də sufʁɑ̃sə, dε laʁmə də sɑ̃…