Poeme : Mon Enfant

Ephemere telle une fragile libellule,
Au sombre soir d’un crepuscule,
Tu m’attendras, febrile, impatient
Emue je serai, mon fils, mon enfant
De ton regard brun et souverain,
Ce regard, je le connais si bien,
Ensemble enfin, reunis nous serons
Nos deux ames legeres s’eleveront…
Nous rejoindrons la douce eternite,
Libres, sans mechancete ni vanite…

Dominique Cauvin copyright 2011

εfəməʁə tεllə ynə fʁaʒilə libεllylə,
o sɔ̃bʁə swaʁ dœ̃ kʁəpyskylə,
ty matɑ̃dʁa, fεbʁilə, ɛ̃pasjɑ̃
əmɥ ʒə səʁε, mɔ̃ fis, mɔ̃n- ɑ̃fɑ̃
də tɔ̃ ʁəɡaʁ bʁœ̃ e suvəʁɛ̃,
sə ʁəɡaʁ, ʒə lə kɔnε si bjɛ̃,
ɑ̃sɑ̃blə ɑ̃fɛ̃, ʁəni nu səʁɔ̃
no døz- amə ləʒəʁə sələvəʁɔ̃…
nu ʁəʒwɛ̃dʁɔ̃ la dusə ətεʁnitə,
libʁə, sɑ̃ mεʃɑ̃sətə ni vanitə…

dɔminikə kovɛ̃ kɔpiʁajt dø milə ɔ̃zə