Poeme : L Adieu Inattendu

Puisque je ne peux retenir les pas du destin
Alors vole vers ton reve sans regret ni chagrin

Grande sera la souffrance de ton absence
Je comprends c est ton reve qui t oblige ce sacrifice

Des ce soir il ne me resterait de toi qu un souvenir
Que ma tristtesse finira pas detruire

Telle une rose qui nait s eppanouie un bref instant
Puis se fane et dispparait balleye’e par le vent
Mais j esperes que la beaute DE L HIVER ET des soire’es d ete’
Ne te fera pas oublier celui qui ne cessera de te regretter

A ton retour au pays si tu ne me vois pas a ton l accuiel
Sache que la mort a eu raison de moi en fin de compte
Apres avoir fleurir ma tombe
Tu trouveras entre les pages de mon recuiel
L ombre de notre amitier et ses inoubliables souvenirs
Preuve que le temps et la distance ne peuvent pas tout effacer
Preuve que meme la mort ne peut pas tout detruire

pɥiskə ʒə nə pø ʁətəniʁ lε pa dy dεstɛ̃
alɔʁ vɔlə vεʁ tɔ̃ ʁəvə sɑ̃ ʁəɡʁε ni ʃaɡʁɛ̃

ɡʁɑ̃də səʁa la sufʁɑ̃sə də tɔ̃n- absɑ̃sə
ʒə kɔ̃pʁɑ̃ se ε tɔ̃ ʁəvə ki te ɔbliʒə sə sakʁifisə

dε sə swaʁ il nə mə ʁεstəʁε də twa k œ̃ suvəniʁ
kə ma tʁistεsə finiʁa pa dətʁɥiʁə

tεllə ynə ʁozə ki nε εs εpanui œ̃ bʁεf ɛ̃stɑ̃
pɥi sə fanə e dispaʁε balεjəə paʁ lə vɑ̃
mε ʒi εspəʁə kə la botə də εl ivεʁ e dε swaʁəε de ətə
nə tə fəʁa pa ublje səlɥi ki nə sesəʁa də tə ʁəɡʁεte

a tɔ̃ ʁətuʁ o pεi si ty nə mə vwa pa a tɔ̃ εl akɥjεl
saʃə kə la mɔʁ a y ʁεzɔ̃ də mwa ɑ̃ fɛ̃ də kɔ̃tə
apʁəz- avwaʁ fləʁiʁ ma tɔ̃bə
ty tʁuvəʁaz- ɑ̃tʁə lε paʒə də mɔ̃ ʁəkɥjεl
εl ɔ̃bʁə də nɔtʁə amitje e sεz- inubljablə suvəniʁ
pʁəvə kə lə tɑ̃z- e la distɑ̃sə nə pəve pa tut- efase
pʁəvə kə məmə la mɔʁ nə pø pa tu dətʁɥiʁə