Prose : L’ecosse Version 1

Terre de mon exil ;
dans mon cœur ! J’imagine
Ce pays plein de richesses
Les yeux grands ouverts ;

des paysages tout verts
Ce pays devient le mien ;
avec le cœur, je lui donne tout.
Ces villes pleines de nuages.

Ces lacs et ces légendes
J’admire ce pays comme personne !
je ne peux pas l’imaginer
Il est le mien, je suis le tient.

Dans ses mains si petites
Que le cœur y trouve sa place
Mon pays si grand ;
je ne peux pas y vivre seule ;
pour la vie éternelle.

Corinne Thomas

teʁə də mɔ̃n- εɡzil,
dɑ̃ mɔ̃ kœʁ ! ʒimaʒinə
sə pεi plɛ̃ də ʁiʃesə
lεz- iø ɡʁɑ̃z- uvεʁ,

dε pεizaʒə tu vεʁ
sə pεi dəvjɛ̃ lə mjɛ̃,
avεk lə kœʁ, ʒə lɥi dɔnə tu.
sε vilə plεnə də nɥaʒə.

sε lakz- e sε leʒɑ̃də
ʒadmiʁə sə pεi kɔmə pεʁsɔnə !
ʒə nə pø pa limaʒine
il ε lə mjɛ̃, ʒə sɥi lə tjɛ̃.

dɑ̃ sε mɛ̃ si pətitə
kə lə kœʁ i tʁuvə sa plasə
mɔ̃ pεi si ɡʁɑ̃,
ʒə nə pø pa i vivʁə sələ,
puʁ la vi etεʁnεllə.

kɔʁinə tɔma