Poeme : La Route Du Temps

Je roule, je regarde ma vie
Je roule, je vis le jour
Je roule, je vis la nuit dans mes rêves
Je roule, pour passé le temps
A travers la route
Qui fil, elle est si longue
Qu’elle n’en fini pas
Je roule, je vois le chemin
Qui m’emmène au loin
Je roule, je découvre ma vie
Je roule, et j’en profite
A travers ses chemins
Qui m’emmène au loin
Je m’y sens bien
Je roule, je découvre ce qu’il m’arrive
Je roule, ma vie passe sur des embûches
Qu’il faut vivre, survivre
Je roule, je suis mon guide
Qui dirige ma vie
A travers cette route
Qui recel ses trésors
Je roule, et prend ma vie en main
Plus tranquille
Sur le chemin d’une vie

Corinne Thomas

ʒə ʁulə, ʒə ʁəɡaʁdə ma vi
ʒə ʁulə, ʒə vis lə ʒuʁ
ʒə ʁulə, ʒə vis la nɥi dɑ̃ mε ʁεvə
ʒə ʁulə, puʁ pase lə tɑ̃
a tʁavεʁ la ʁutə
ki fil, εllə ε si lɔ̃ɡ
kεllə nɑ̃ fini pa
ʒə ʁulə, ʒə vwa lə ʃəmɛ̃
ki mɑ̃mεnə o lwɛ̃
ʒə ʁulə, ʒə dekuvʁə ma vi
ʒə ʁulə, e ʒɑ̃ pʁɔfitə
a tʁavεʁ sε ʃəmɛ̃
ki mɑ̃mεnə o lwɛ̃
ʒə mi sɑ̃s bjɛ̃
ʒə ʁulə, ʒə dekuvʁə sə kil maʁivə
ʒə ʁulə, ma vi pasə syʁ dεz- ɑ̃byʃə
kil fo vivʁə, syʁvivʁə
ʒə ʁulə, ʒə sɥi mɔ̃ ɡidə
ki diʁiʒə ma vi
a tʁavεʁ sεtə ʁutə
ki ʁəsεl sε tʁezɔʁ
ʒə ʁulə, e pʁɑ̃ ma vi ɑ̃ mɛ̃
plys tʁɑ̃kjə
syʁ lə ʃəmɛ̃ dynə vi

kɔʁinə tɔma