Poeme : Seule

Seule

Tu m’as laissée seule, seule dans ce monde.
J’erre, perdu, sur les chemins de ce monde,
Affrontant les obstacles, cherchant ma route.
Tant de force et courage pour cette route.

On me croit forte, sans toi je me sens faible
Seule à affronter un monde qui n’est plus mien
Et qui n’est plus notre. Je me sens si faible,
Si fatiguée depuis que tu n’es plus mien.

Si seule et pourtant je survie et je me bats
J’affronte les monstres quotidiens : la vie.
Les obstacles se présentent et je me bats,
J’apprend à reconstruire, sans toi, ma vie.

Sans rire et sans joie, je traverse ma vie
Si seule… silencieuse et morne est la vie
Car elle ne vaut strictement rien sans toi…
Mais je suis quand même assez forte sans toi.

1-04-03

sələ

ty ma lεse sələ, sələ dɑ̃ sə mɔ̃də.
ʒeʁə, pεʁdy, syʁ lε ʃəmɛ̃ də sə mɔ̃də,
afʁɔ̃tɑ̃ lεz- ɔpstaklə, ʃεʁʃɑ̃ ma ʁutə.
tɑ̃ də fɔʁsə e kuʁaʒə puʁ sεtə ʁutə.

ɔ̃ mə kʁwa fɔʁtə, sɑ̃ twa ʒə mə sɑ̃s fεblə
sələ a afʁɔ̃te œ̃ mɔ̃də ki nε plys mjɛ̃
e ki nε plys nɔtʁə. ʒə mə sɑ̃s si fεblə,
si fatiɡe dəpɥi kə ty nε plys mjɛ̃.

si sələ e puʁtɑ̃ ʒə syʁvi e ʒə mə ba
ʒafʁɔ̃tə lε mɔ̃stʁə- kɔtidjɛ̃ : la vi.
lεz- ɔpstaklə sə pʁezɑ̃te e ʒə mə ba,
ʒapʁɑ̃t- a ʁəkɔ̃stʁɥiʁə, sɑ̃ twa, ma vi.

sɑ̃ ʁiʁə e sɑ̃ ʒwa, ʒə tʁavεʁsə ma vi
si sələ… silɑ̃sjøzə e mɔʁnə ε la vi
kaʁ εllə nə vo stʁiktəmɑ̃ ʁjɛ̃ sɑ̃ twa…
mε ʒə sɥi kɑ̃ mεmə ase fɔʁtə sɑ̃ twa.

œ̃ tiʁε zeʁo katʁə tiʁε zeʁo tʁwa