Poeme : Eloge Du Bruit

L’ Aube se nourrit
Du vacarme de la nuit.
Le retour de la nature à la vie
Ne se fait pas sans bruits.
Point de naissance
Sans pleurs de delivrance,
Point de jouissance
Sans cris de circonstances.
Même le silence est assourdissant
Dans l’attente du jour naissant.
Dame Nature retient son souffle un instant
Comme toute mère avant l accouchement.
Puis la respiration se fait halètement
Pour annoncer la venue de l’enfant,
Finissant en un cri dechirant
Au moment delivrant.
Scénario similaire
Durant l acte de chair,
Un seul souffle unit les deux partenaires
Quand tout s accélère.
Puis ce sont les gémissements
Accompagnant le doux chevauchement,
Les voix et les corps se mélangeant
Jusqu au triomphal rugissement.
Seule la mort est avide de silence !
La fin des râles annonce le début de l absence
De l ’âme qui commence sa longue errance
Après l’ultime transe.
Le Silence est synonyme de desastres militaires
Transformant les champs de bataille en vastes cimetières ;
De villes riantes devenues deserts glaciaires
Apres la guerre nucléaire.
Du bruit, je fais profession,
Ma seule religion
Essayant d exorciser les nombreux démons
Menaçant le fragile équilibre de ma raison.

J

lobə sə nuʁʁi
dy vakaʁmə də la nɥi.
lə ʁətuʁ də la natyʁə a la vi
nə sə fε pa sɑ̃ bʁɥi.
pwɛ̃ də nεsɑ̃sə
sɑ̃ plœʁ də dəlivʁɑ̃sə,
pwɛ̃ də ʒuisɑ̃sə
sɑ̃ kʁi də siʁkɔ̃stɑ̃sə.
mεmə lə silɑ̃sə εt- asuʁdisɑ̃
dɑ̃ latɑ̃tə dy ʒuʁ nεsɑ̃.
damə natyʁə ʁətjɛ̃ sɔ̃ suflə œ̃n- ɛ̃stɑ̃
kɔmə tutə mεʁə avɑ̃ εl akuʃəmɑ̃.
pɥi la ʁεspiʁasjɔ̃ sə fε-alεtəmɑ̃
puʁ anɔ̃se la vənɥ də lɑ̃fɑ̃,
finisɑ̃ ɑ̃n- œ̃ kʁi dəʃiʁɑ̃
o mɔmɑ̃ dəlivʁɑ̃.
senaʁjo similεʁə
dyʁɑ̃ εl aktə də ʃεʁ,
œ̃ səl suflə yni lε dø paʁtənεʁə
kɑ̃ tu εs akselεʁə.
pɥi sə sɔ̃ lε ʒemisəmɑ̃
akɔ̃paɲɑ̃ lə du ʃəvoʃəmɑ̃,
lε vwa e lε kɔʁ sə melɑ̃ʒɑ̃
ʒysk o tʁjɔ̃fal ʁyʒisəmɑ̃.
sələ la mɔʁ εt- avidə də silɑ̃sə !
la fɛ̃ dε ʁaləz- anɔ̃sə lə deby də εl absɑ̃sə
də lamə ki kɔmɑ̃sə sa lɔ̃ɡ eʁɑ̃sə
apʁε lyltimə tʁɑ̃zə.
lə silɑ̃sə ε sɛ̃ɔnimə də dəzastʁə- militεʁə
tʁɑ̃sfɔʁmɑ̃ lε ʃɑ̃ də batajə ɑ̃ vastə simətjεʁə,
də vilə ʁjɑ̃tə dəvənɥ dəzεʁ ɡlasjεʁə
apʁə- la ɡeʁə nykleεʁə.
dy bʁɥi, ʒə fε pʁɔfesjɔ̃,
ma sələ ʁəliʒjɔ̃
esεjɑ̃ de εɡzɔʁsize lε nɔ̃bʁø demɔ̃
mənasɑ̃ lə fʁaʒilə ekilibʁə də ma ʁεzɔ̃.

ʒi