Poeme : Mon Sang

J ai regarder mon sang couler
Lorsque sur mon poignée, il a perlé
Le rouge de la guerre
Doucement coule sur la pierre
La noirceur de mon âme
Remplie mon cœur de flammes
Les sorcières morte au bûché
Un jour seront vengés
Je suis l’une d elle
Je me ferai cruelle
Je remplirai la terre
Des maux de l enfer
Je suis gothique
Et fanatique
Le monde de la nuit
Toujours me réjouie
Mon âme est sombre
Le monde hostile est ses ombre
Doucement m’attire
Le matin, lentement, je m’étire
Les démons de la nuit
Calmement je les fuit
Une perle de sang coule doucement
Elle grossie, s’élargie se forme lentement
Mon regard est obnubilé
Par cette couleur ombré
Paisiblement, ma vie coule sur mon poignée
Calmement, je m allonge sur cette pierre-tomballe
Sur mon visage le vent souffle en rafale
La vie quitte mon corps délicatement
Mon corps se relâche
Il se conduit en lâche
Je sens le feu du bûcher
Me léché les pieds.

ʒi ε ʁəɡaʁde mɔ̃ sɑ̃ kule
lɔʁskə syʁ mɔ̃ pwaɲe, il a pεʁle
lə ʁuʒə də la ɡeʁə
dusəmɑ̃ kulə syʁ la pjeʁə
la nwaʁsœʁ də mɔ̃n- amə
ʁɑ̃pli mɔ̃ kœʁ də flamə
lε sɔʁsjεʁə mɔʁtə o byʃe
œ̃ ʒuʁ səʁɔ̃ vɑ̃ʒe
ʒə sɥi lynə de εllə
ʒə mə fəʁε kʁyεllə
ʒə ʁɑ̃pliʁε la teʁə
dε mo də εl ɑ̃fe
ʒə sɥi ɡɔtikə
e fanatikə
lə mɔ̃də də la nɥi
tuʒuʁ mə ʁeʒui
mɔ̃n- amə ε sɔ̃bʁə
lə mɔ̃də ɔstilə ε sεz- ɔ̃bʁə
dusəmɑ̃ matiʁə
lə matɛ̃, lɑ̃təmɑ̃, ʒə metiʁə
lε demɔ̃ də la nɥi
kalməmɑ̃ ʒə lε fɥi
ynə pεʁlə də sɑ̃ kulə dusəmɑ̃
εllə ɡʁɔsi, selaʁʒi sə fɔʁmə lɑ̃təmɑ̃
mɔ̃ ʁəɡaʁ εt- ɔbnybile
paʁ sεtə kulœʁ ɔ̃bʁe
pεzibləmɑ̃, ma vi kulə syʁ mɔ̃ pwaɲe
kalməmɑ̃, ʒə εm alɔ̃ʒə syʁ sεtə pjeʁə tɔ̃balə
syʁ mɔ̃ vizaʒə lə vɑ̃ suflə ɑ̃ ʁafalə
la vi kitə mɔ̃ kɔʁ delikatəmɑ̃
mɔ̃ kɔʁ sə ʁəlaʃə
il sə kɔ̃dɥi ɑ̃ laʃə
ʒə sɑ̃s lə fø dy byʃe
mə leʃe lε pje.