Poeme : Reconnaissance

Brûle, brûle, brûle petit oiseau rougeoyant
Dans ce ciel d’une tristesse foudroyante,
Vole, vole, vole vers des horizons clairvoyants
Loin de cette vie noir et tristement accablante.

Part loin de ce monde sale et étouffant
Libère-toi de ces chaînes d’incompréhension,
Au son de tes ailes, qui battent en s’esclaffant
Pour finir par trouver de meilleurs horizons.

Ne te retourne pas petit oiseau de feu
Embrase cette nuit que tous te voient
Oui ! Montre leur à tous, je le veux
Montre leur que tu renais de mille éclats.

bʁylə, bʁylə, bʁylə pəti wazo ʁuʒwajɑ̃
dɑ̃ sə sjεl dynə tʁistεsə fudʁwajɑ̃tə,
vɔlə, vɔlə, vɔlə vεʁ dεz- ɔʁizɔ̃ klεʁvwajɑ̃
lwɛ̃ də sεtə vi nwaʁ e tʁistəmɑ̃ akablɑ̃tə.

paʁ lwɛ̃ də sə mɔ̃də salə e etufɑ̃
libεʁə twa də sε ʃεnə dɛ̃kɔ̃pʁeɑ̃sjɔ̃,
o sɔ̃ də tεz- εlə, ki bate ɑ̃ sεsklafɑ̃
puʁ finiʁ paʁ tʁuve də mεjœʁz- ɔʁizɔ̃.

nə tə ʁətuʁnə pa pəti wazo də fø
ɑ̃bʁazə sεtə nɥi kə tus tə vwae
ui ! mɔ̃tʁə lœʁ a tus, ʒə lə vø
mɔ̃tʁə lœʁ kə ty ʁənε də milə ekla.