Poeme : J’ai Mal…

Je ne trouve pas encore les mots
Je ne trouve plus rien ces temps-ci
Plus d’envie de survivre à cette vie
Me sentant à longueur de journée mal dans ma peau…

Puis vient la nuit… Horrible de plus en plus
Sentiment affreux que ma vie est absurde
Sentiment d’etre incapable de tout… Ca me tue…
C’est absurde de se sentir dans l’absurde…

Je n’ai plus de gout a vivre en ces moments
Tant ca me lasse tout ses larmes sans raison
Je suis si triste et ce mot encore ne veut rien dire…
Je ressens une souffrance et une envie de flétrir…

Tout cela aurait-il liaison avec quelque chose ?
Laquelle ? je vois vraiment aucune raison
J’ai peur qu’un jour je n’explose…
Ca serai la fin de tout sentiments ?

Je n’ai plus la force de marcher vers l’avant
Faible, incapable… Aucune envie de continuer
Et a chaque moment de solitude une larme versée
Vient la deuxieme, la trosieme… c’est poignant…

C’est poignant de ne savoir de quoi on a mal
On ne connait aussi quelle arme faut-il utiliser ?
Pour que ses larmes ne soient plus usées
Et qu’on ne sentes que notre existance n’est que banal…

ʒə nə tʁuvə pa ɑ̃kɔʁə lε mo
ʒə nə tʁuvə plys ʁjɛ̃ sε tɑ̃ si
plys dɑ̃vi də syʁvivʁə a sεtə vi
mə sɑ̃tɑ̃ a lɔ̃ɡœʁ də ʒuʁne mal dɑ̃ ma po…

pɥi vjɛ̃ la nɥi… ɔʁiblə də plysz- ɑ̃ plys
sɑ̃timɑ̃ afʁø kə ma vi εt- absyʁdə
sɑ̃timɑ̃ dεtʁə ɛ̃kapablə də tu… ka mə tɥ…
sεt- absyʁdə də sə sɑ̃tiʁ dɑ̃ labsyʁdə…

ʒə nε plys də ɡu a vivʁə ɑ̃ sε mɔmɑ̃
tɑ̃ ka mə lasə tu sε laʁmə- sɑ̃ ʁεzɔ̃
ʒə sɥi si tʁistə e sə mo ɑ̃kɔʁə nə vø ʁjɛ̃ diʁə…
ʒə ʁəsɛ̃z- ynə sufʁɑ̃sə e ynə ɑ̃vi də fletʁiʁ…

tu səla oʁε til ljεzɔ̃ avεk kεlkə ʃozə ?
lakεllə ? ʒə vwa vʁεmɑ̃ okynə ʁεzɔ̃
ʒε pœʁ kœ̃ ʒuʁ ʒə nεksplozə…
ka səʁε la fɛ̃ də tu sɑ̃timɑ̃ ?

ʒə nε plys la fɔʁsə də maʁʃe vεʁ lavɑ̃
fεblə, ɛ̃kapablə… okynə ɑ̃vi də kɔ̃tinɥe
e a ʃakə mɔmɑ̃ də sɔlitydə ynə laʁmə vεʁse
vjɛ̃ la døksjəmə, la tʁozjəmə… sε pwaɲɑ̃…

sε pwaɲɑ̃ də nə savwaʁ də kwa ɔ̃n- a mal
ɔ̃ nə kɔnε osi kεllə aʁmə fo til ytilize ?
puʁ kə sε laʁmə- nə swae plysz- yze
e kɔ̃ nə sɑ̃tə kə nɔtʁə εɡzistɑ̃sə nε kə banal…