Poeme : Mauvaise Pioche

Me voilà devant la pile de cartes, seul.
Une seule me tendra la main ;
Les autres me bruleront ailes et destin.
Je dois choisir : les augures le veulent…

Je tremble, je ferme les yeux ; mon cœur est sûr
De lui, et me supplie les mains jointes.
Je pioche celle qu’il me pointe,
Et ma boule de Crystal me susurre le futur…

Mauvaise pioche !
Le ciel me boudera toujours, maintenant…
La pluie tombe, hurle, et me mord jusqu’au sang.
Mais étrangement, je ne la sens plus si proche…

Je regarde l’ange qui survole mon désespoir.
Elle lit sur l’étiquette « suicide par sept de trèfle »
Oui, ils auront retourné leurs vestes…
Et j’essaie de sourire comme avant cette histoire.

Elle n’y a pas cru, moi non plus…
Mais son sourire nous invitait, moi et mes déboires.
Je ne la remercierai jamais assez : il est si rare
De pouvoir saisir la deuxième chance qu’on a tous voulue…

mə vwala dəvɑ̃ la pilə də kaʁtə, səl.
ynə sələ mə tɑ̃dʁa la mɛ̃,
lεz- otʁə- mə bʁyləʁɔ̃ εləz- e dεstɛ̃.
ʒə dwa ʃwaziʁ : lεz- oɡyʁə lə vəle…

ʒə tʁɑ̃blə, ʒə fεʁmə lεz- iø, mɔ̃ kœʁ ε syʁ
də lɥi, e mə sypli lε mɛ̃ ʒwɛ̃tə.
ʒə pjoʃə sεllə kil mə pwɛ̃tə,
e ma bulə də kʁistal mə syzyʁə lə fytyʁ…

movεzə pjoʃə !
lə sjεl mə budəʁa tuʒuʁ, mɛ̃tənɑ̃…
la plɥi tɔ̃bə, yʁlə, e mə mɔʁ ʒysko sɑ̃.
mεz- etʁɑ̃ʒəmɑ̃, ʒə nə la sɑ̃s plys si pʁoʃə…

ʒə ʁəɡaʁdə lɑ̃ʒə ki syʁvɔlə mɔ̃ dezεspwaʁ.
εllə li syʁ letikεtə « sɥisidə paʁ sεt də tʁεflə »
ui, ilz- oʁɔ̃ ʁətuʁne lœʁ vεstə…
e ʒesε də suʁiʁə kɔmə avɑ̃ sεtə istwaʁə.

εllə ni a pa kʁy, mwa nɔ̃ plys…
mε sɔ̃ suʁiʁə nuz- ɛ̃vitε, mwa e mε debwaʁə.
ʒə nə la ʁəmεʁsjəʁε ʒamεz- ase : il ε si ʁaʁə
də puvwaʁ sεziʁ la døzjεmə ʃɑ̃sə kɔ̃n- a tus vulɥ…