Poeme : Bonsoir Tristesse

Ce soir, je me sens triste.
La musiques a la radio
N’ a plus la meme cadence ;
Elle est si monotone.
Elle a cette langueur
De ces bonheurs manques.
Elle est de ce mineur
De ces douleurs cachees.

La pensee en mon esprit
Ne suit pas son vrai cours.
Elle est si dechirante.
Elle a cette rigueur
De ces miseres criantes.
Elle me brise le cœur
Comme un verre fele.

Ce soir, je me sens triste.
La robe etincillante
Qui me couvrait le corps
Semble avoir perdu son teint.
Le leger vent qui du nord nous venait
Semble s’ etre disperse, dissipe.

Ce soir, Je me sens triste.
Mon ame pleure,
Du sang en coule.

Bonsoir Tristesse ! ! !

sə swaʁ, ʒə mə sɑ̃s tʁistə.
la myzikz- a la ʁadjo
na plys la məmə kadɑ̃sə,
εllə ε si monotɔnə.
εllə a sεtə lɑ̃ɡœʁ
də sε bɔnœʁ mɑ̃k.
εllə ε də sə minœʁ
də sε dulœʁ kaʃi.

la pɑ̃si ɑ̃ mɔ̃n- εspʁi
nə sɥi pa sɔ̃ vʁε kuʁ.
εllə ε si dəʃiʁɑ̃tə.
εllə a sεtə ʁiɡœʁ
də sε mizəʁə kʁjɑ̃tə.
εllə mə bʁizə lə kœʁ
kɔmə œ̃ veʁə fələ.

sə swaʁ, ʒə mə sɑ̃s tʁistə.
la ʁɔbə ətɛ̃sijɑ̃tə
ki mə kuvʁε lə kɔʁ
sɑ̃blə avwaʁ pεʁdy sɔ̃ tɛ̃.
lə ləʒe vɑ̃ ki dy nɔʁ nu vənε
sɑ̃blə sεtʁə dispεʁsə, disipə.

sə swaʁ, ʒə mə sɑ̃s tʁistə.
mɔ̃n- amə plœʁə,
dy sɑ̃ ɑ̃ kulə.

bɔ̃swaʁ tʁistεsə ! ! !