Slam : Le Vent

Le vent se lève…
Sur mon vélo les cheveux dans la bouche se m’essouffle
Obstinée, à vouloir remonter la pente, je doute…
Mes pieds maladroits font tourner la mécanique et souffrent
Derrière la pente… la descente !
Maladroite sur cette petite route
Le vent se dresse…
Devant moi, la violence invisible me gifle…
Mon vélo refusant l’avancée me voilà désœuvrée !
Le vent se lève…
Il est temps de suivre la voie rapide
L’intrépide mirage ! Sportive non accomplie
Vacances de Toussaint sur cette Île
Île perdue, pieds gonflés, belle mine !
Vive le vent, vive le vent, Dieu que j’ai souffert !

lə vɑ̃ sə lεvə…
syʁ mɔ̃ velo lε ʃəvø dɑ̃ la buʃə sə mesuflə
ɔpstine, a vulwaʁ ʁəmɔ̃te la pɑ̃tə, ʒə dutə…
mε pje maladʁwa fɔ̃ tuʁne la mekanikə e sufʁe
dəʁjεʁə la pɑ̃tə… la desɑ̃tə !
maladʁwatə syʁ sεtə pətitə ʁutə
lə vɑ̃ sə dʁεsə…
dəvɑ̃ mwa, la vjɔlɑ̃sə ɛ̃viziblə mə ʒiflə…
mɔ̃ velo ʁəfyzɑ̃ lavɑ̃se mə vwala dezœvʁe !
lə vɑ̃ sə lεvə…
il ε tɑ̃ də sɥivʁə la vwa ʁapidə
lɛ̃tʁepidə miʁaʒə ! spɔʁtivə nɔ̃ akɔ̃pli
vakɑ̃sə də tusɛ̃ syʁ sεtə ilə
ilə pεʁdɥ, pje ɡɔ̃fle, bεllə minə !
vivə lə vɑ̃, vivə lə vɑ̃, djø kə ʒε sufεʁ !