Prose : Aphrodite

Lèvres charnues jambes d’albâtre galbées
Sourire d’angelot le souvenir d’un naufragé
Miracle d’un siècle obscure aurore d’un nouveau jour
Beauté rare d’une fleure aux milles clochettes cheveux roux
Aile de séraphin qui se déploie pour cacher l’éther
Être venue du paradis qui chevauche la bête aux incomparables rosettes
Fruit d’un amour courtois qui parcoure les cieux enfiévrés
Chaque regard entraîne un monde de pensées
Le temps l’épargne de vieillesse elle séduit aussi même le sablier
Air altier une fille aux innombrables attentes
Parfum de fleurs exotiques une rose rougeoyante

lεvʁə- ʃaʁnɥ ʒɑ̃bə dalbatʁə ɡalbe
suʁiʁə dɑ̃ʒəlo lə suvəniʁ dœ̃ nofʁaʒe
miʁaklə dœ̃ sjεklə ɔpskyʁə oʁɔʁə dœ̃ nuvo ʒuʁ
bote ʁaʁə dynə flœʁə o milə kloʃεtə ʃəvø ʁu
εlə də seʁafɛ̃ ki sə deplwa puʁ kaʃe letœʁ
εtʁə vənɥ dy paʁadi ki ʃəvoʃə la bεtə oz- ɛ̃kɔ̃paʁablə ʁozεtə
fʁɥi dœ̃n- amuʁ kuʁtwa ki paʁkuʁə lε sjøz- ɑ̃fjevʁe
ʃakə ʁəɡaʁ ɑ̃tʁεnə œ̃ mɔ̃də də pɑ̃se
lə tɑ̃ lepaʁɲə də vjεjεsə εllə sedɥi osi mεmə lə sablje
εʁ altje ynə fijə oz- inɔ̃bʁabləz- atɑ̃tə
paʁfœ̃ də flœʁz- εɡzɔtikz- ynə ʁozə ʁuʒwajɑ̃tə