Poeme : La Mort

La mort me ten la main, elle m’apelle vers elle je suis attiré par la seule chose ki me sonne du plaisir la mort. je suis l’esclave de cette mort ki me ve ke du bien elle me ve pour elle. elle m’empeche d’aller vers la vie réel portant c la ke é ma place o près des mien et de ma famille. je suis dans un monde apare personne ne me comprend seule mé penser peuve me donner la force de vivre encore. je ve pouvoir trouver un monde ou je me sentirai entendu permi des gens ki me comprenne dans un monde pure et sen guerre mais ce monde né ke reve un monde comme ca existe seulement dans mon imagination. je devrai peut être mourir pour pouvoir réver de ce monde a longeur de temp

la mɔʁ mə tεn la mɛ̃, εllə mapεllə vεʁz- εllə ʒə sɥiz- atiʁe paʁ la sələ ʃozə ki mə sɔnə dy plεziʁ la mɔʁ. ʒə sɥi lεsklavə də sεtə mɔʁ ki mə və kə dy bjɛ̃ εllə mə və puʁ εllə. εllə mɑ̃pεʃə dale vεʁ la vi ʁeεl pɔʁtɑ̃ se la kə e ma plasə o pʁε dε mjɛ̃ e də ma famijə. ʒə sɥi dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də apaʁə pεʁsɔnə nə mə kɔ̃pʁɑ̃ sələ me pɑ̃se pəvə mə dɔne la fɔʁsə də vivʁə ɑ̃kɔʁə. ʒə və puvwaʁ tʁuve œ̃ mɔ̃də u ʒə mə sɑ̃tiʁε ɑ̃tɑ̃dy pεʁmi dε ʒɑ̃ ki mə kɔ̃pʁεnə dɑ̃z- œ̃ mɔ̃də pyʁə e sεn ɡeʁə mε sə mɔ̃də ne kə ʁəvə œ̃ mɔ̃də kɔmə ka εɡzistə sələmɑ̃ dɑ̃ mɔ̃n- imaʒinasjɔ̃. ʒə dəvʁε pø εtʁə muʁiʁ puʁ puvwaʁ ʁeve də sə mɔ̃də a lɔ̃ʒœʁ də tɑ̃p